Τα τελευταία δύο χρόνια είχα την ευκαιρία στο ART , κανάλι στο οποίο εργάζομαι, να ασχοληθώ ενδελεχώς με το Ασιατικό Τσάμπιονς Λιγκ. Μία από τις ομάδες που μου έκανε εντύπωση ήταν η Αλ Ντουχαίλ. Είχε μέσα ένα πραγματικό επιθετικό διάολο, ονόματι Γιουσέφ Ελ Αραμπί, που μέσα από τις εκπομπές αναρωτιόμουν γιατί δεν τον παίρνει ο Ολυμπιακός η οποιαδήποτε Ελληνική ομάδα που είχε το βαλάντιο να τον πάρει, μιας και τα γκολ τα έβαζε δυο -δυο. Και κοίτα πως τα φέρνει ο χρόνος και η τύχη.
Οταν έγινε γνωστό ότι ο Ολυμπιακός πάει να τον αποκτήσει προσωπικά ενθουσιάστηκα. Αρκετοί έλεγαν πως οι παίκτες που έρχονται απο Κατάρ-ΗΑΕ είναι ψιλοτελειωμένοι. Προσωπικά θεωρώ την άποψη τους λάθος. Πάμε όμως στον Ελ Αραμπί.
Ο τύπος είναι ένα πραγματικό βέλος. Η αίσθηση του γκολ που έχει είναι μοναδική , όπως και το πως ξέρει να εκμεταλλεύεται το χώρο. Λίγο τον είδαμε και όσοι ξέρουν απο ποδόσφαιρο καταλαβαίνουν ότι ο Ολυμπιακός χτύπησε “φλέβα” χρυσού με την περίπτωση του. Με λίγα λόγια όταν ο Μαροκινός προσαρμοστεί στην Ελλάδα και την ομάδα θα κάνει ΠΑ-ΠΑ-ΔΕΣ. Ακόμα και στα ματς που ο Ολυμπιακός θα παίξει με ένα φορ και μιλάμε για ματς με μεγάλο βαθμό δυσκολίας, ο Ελ Αραμπί θα μπορέσει να εκμεταλλευτεί τον χώρο και να δημιουργήσει πλεονέκτημα. Εννοείται ότι μπορεί να παίξει και απο τα άκρα βέβαια.
Ενα ακόμα θετικό γεγονός είναι η θέληση του να πετύχει. Εκανε το όνομα του στo Kατάρ, έβγαλε χρήματα, αλλά ακόμα διψάει. Και στα 32 του θα κάνει τη διαφορά…
