Οπως έχω ξαναγράψει, ουκ ολίγες φορές, το ποδόσφαιρο είναι απλό. Απλά κάποιοι άνθρωποι, είτε γιατί είναι άσχετοι ,είτε γιατί είναι ξυπνητζίδες , είτε για πολλούς και διάφορους άλλους λόγους , το κάνουν να είναι δύσκολο. Στο κομμάτι του Ολυμπιακού τα πράγματα είναι κάτι παραπάνω απο απλά. Και αυτό προέρχεται απο συγκεκριμένους παίκτες οι οποίοι εν τη παρουσία τους ανεβάζουν τους “Ερυθρόλευκους” επίπεδο. Ελ Αραμπί και Βαλμπουενά.
Πέρυσι ο Ολυμπιακός ασφυκτιούσε να σκοράρει. Κάτι έκανε ο Γκερέρο ,περισσότερο ο Φορτούνης ,λίγο ο Λάζαρος και μετά ο Χασάν ειδικά στον β γύρο.
Φέτος, μετά την αρχική καψούρα με τον Γκερέρο, ο Μαρτίνς κατάλαβε, ίσως και λίγο αργά, ότι η λύση για το εύκολο γκολ έρχεται απο το Μαρόκο. Ελ Αραμπί. Απλά και όμορφα. Ακόμα και σε μέρες που μπορεί να μην είναι η να μην φαίνεται καλός , ο τύπος έχει το γκολ για πλάκα. Οπως πχ με τον Παναθηναϊκό. Το “μυρίζεται” το γκολ. Εχει επαφή με τα δίχτυα. Απλά και ωραία. Και θα το γράψω για πολλοστή φορά. Ο Ολυμπιακός, παικτικά, δεν έχει εκμεταλλευτεί τον Μαροκινό. Με καλύτερους εξτρέμ και τον Φορτούνη, την περίοδο που διανύουμε, ο Γιούσεφ θα είχε πάνω απο 20 γκολ ,μόνο στο Πρωτάθλημα.
Από την άλλη ,υπάρχει ο Βαλμπουενά. Ενας άνθρωπος-ραψωδός του ποδοσφαίρου. Ο τύπος αγγίζει τη μπάλλα και αυτή τον υπακούει. Μαγικές μπαλιές που κάνουν εύκολη τη ζωή του κάθε επιθετικού. Με λίγα λόγια Μάστερ Σεφ. Σερβίρει ασίστ και παστελώνουν οι επιθετικοί. Κρίμα που είναι 35 και κρίμα που είχε τους τραυματισμούς,γιατί ο Ολυμπιακός θα μπορούσε να είναι πιο πάνω σε βαθμούς από τον ΠΑΟΚ.
Στο αγωνιστικό κομμάτι, το 0-4 είναι το σκορ που γουστάρει κάθε φίλος του Ολυμπιακού. “Γεμάτο” σκορ ,με καλή εμφάνιση και πάθος απέναντι σε μία ομάδα που ήταν αήττητη εντός έδρας. Κακά τα ψέματα. Με τόσες απουσίες, το να μπορέσει ο οργαμισμός να βγάζει τέτοιο πρόσωπο μόνο ευτυχία μπορεί να νιώθει ο έκαστοτε φίλος της ομάδας.
ΥΓ: Ο Μπαρτζώκας επέστρεψε, αλλά όπως έγραψα και πρόσφατα, είναι προπονητής και όχι Μάγος. Αρα, χρειάζεται υπομονή.
