Στην ανάγκη να ευαισθητοποιηθεί η Πολιτεία και να φτιάξει ένα κολυμβητήριο για των άλλοτε Πρωταθλητή Ευρώπης Ολυμπιακό αναφέρθηκε ο Ομοσπονδιακός τεχνικός Θοδωρής Βλάχος.
Με το … άρωμα του αργυρού μεταλλίου στο Προολυμπιακό τουρνουά του Ρότερνταμ νωπό κι εν προκειμένω της τεράστιας σε αξία πρόκρισης στην Ολυμπιάδα του Τόκιο, ο Ομοσπονδιακός τεχνικός, Θοδωρής Βλάχος μίλησε στο αθλητικό μαγκαζίνο του Δημοτικού Ραδιοφώνου Πειραιά (Κανάλι Ένα 90,4 Fm) και στον αγαπητό συνάδελφο Λουκά Θεοφανόπουλο.
Με τον εκλέκτορα της «γαλανόλευκης» και προπονητή του Ολυμπιακού να αναφέρεται εκτενώς στις τρομερά δύσκολες συνθήκες προετοιμασίας, που αντιμετώπισε το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα εξαιτίας του lock down. Επίσης, όταν ρωτήθηκε για το πως θα αισθανόταν εάν αντί για συγχαρητήρια η Πολιτεία παρέδιδε στο άθλημα ένα σύγχρονο κολυμβητήριο απάντησε: «Σαν να έχουμε κερδίσει ένα μετάλλιο σε Ολυμπιακούς αγώνες».
Αναλυτικά ο Θοδωρής Βλάχος είπε:
Για το πως θα αισθανόταν με ένα νέο σύγχρονο κολυμβητήριο: «Θα αισθανόμουν σαν να έχουμε κερδίσει ένα μετάλλιο σε Ολυμπιακούς αγώνες. Είναι ένα όνειρο ζωής. Να έχουμε συνθήκες δουλειάς καλές. Οχι τέλειες, καλές θέλουμε γιατί τώρα έχουμε κακές. Αυτό είναι το μεγάλο μας παράπονο. Εχουν περάσει κυβερνήσεις και κυβερνήσεις, αλλά δεν έχει αλλάξει απολύτως τίποτα προς το καλύτερο. Είναι μία κουβέντα που την κάνουμε διαχρονικά και είμαστε υποχρεωμένοι να εκφράζουμε αυτό το δίκαιο παράπονό μας.
Βεβαίως, ίσως η Πολιτεία να σκέφτεται πως αφού στο πόλο έρχονται τόσες μεγάλες και σημαντικές επιτυχίες να μην χρειάζεται να τους βοηθήσουμε παραπάνω με την κατασκευή νέων σύγχρονων εγκαταστάσεων. Αυτό, όμως, που έχω να τους πω είναι να σκεφτούν πόσα περισσότερα θα είχαμε πετύχει ίσως να άλλαζαν τα πράγματα. Εμείς σε κάθε περίπτωση σφίγγουμε τα δόντια, το συνηθίζουμε αυτό. Δυστυχώς στην Ελλάδα δεν επιβραβεύονται όσοι δεν παραπονιούνται. Πρέπει να κάνεις επανάσταση για να εισακουστούν τα αιτήματά σου.
Εν κατακλείδι εμείς είμαστε άνθρωποι του αθλητισμού. Πρωταθλητές με πειθαρχία. Εχουμε μάθει να κάνουμε τη δουλειά μας και θα συνεχίσουμε να την κάνουμε. Οι αθλητές έχουν ένα περιθώριο πέντε – δέκα ετών να πετύχουν τους στόχους τους. Ως εκ τούτου θα συνεχίσουν να το κάνουν με όποιες συνθήκες και εάν υπάρχουν.
Για να μην λέμε πολλά θα είναι δώρο Θεού εάν κάποια στιγμή υπάρξει μία σύγχρονη πισίνα για τις Εθνικές ομάδες ή και μία πισίνα για τον Ολυμπιακό, ο οποίος επίσης έχει προσφέρει πάρα πολλά στην ελληνική υδατοσφαίριση. Εγώ θέλω να τα ζήσω και τα δύο και ας μην είμαι πουθενά. Ας είμαι ένας απλός φίλαθλος και απλώς θα κλάψω από χαρά».
Για το εάν υπήρχε άγχος και πίεση στο Προολυμπιακό του Ρότερνταμ: «Υπήρχε μία τεράστια πίεση, που με την αναβολή των Ολυμπιακών αγώνων είχε διάρκεια δύο χρόνια. Μην ξεχνάτε λίγο πριν πάμε πέρυσι στο Προολυμπιακό ακυρώθηκαν τα πάντα εξαιτίας της πανδημίας και η αγωνία παρατάθηκε. Δεν ήταν μόνο το τι θα πετύχω εγώ ως προπονητής ή οι διεθνείς μας, ή η επιθυμία μας να είμαστε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο για να τους απολαύσουμε. Στο Ρότερνταμ κουβαλούσαμε στους ώμους μας ολόκληρο το ελληνικό πόλο. Ηταν χρέος μας να συνεχίσουμε τις επιτυχίες του αθλήματος και τις συνεχείς παρουσίες της Εθνικής μας ομάδας σε μεγάλες διοργανώσεις και ειδικά σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Ταυτόχρονα με αυτή την επιτυχία δίνεται η δυνατότητα στα νέα παιδιά της Εθνικής μας να εξελιχθούν. Εάν λοιπόν δεν τα καταφέρναμε θα πηγαίναμε αρκετά πίσω ως άθλημα».
Για το βαθμό δυσκολίας του Προολουμπιακού:
«Δεν είναι εύκολη υπόθεση τα Προολυμπιακά τουρνούα. Τα παιχνίδια είναι καθημερινά και τα φαβορί πολύ εύκολα μπορούν να πάθουν ζημιά από ένα αουτσάιντερ. Είδατε τι έγινε εφέτος στο Ρότερνταμ, όπου ένα μεγάλο φαβορί όπως η Κροατία πήρε την πρόκριση την τελευταία κυριολεκτικά στιγμή, στο τελευταίο πέναλτι. Ποιος μπορούσε να το φανταστεί αυτό πριν από δύο εβδομάδες; Ποιος μπορούσε να το προβλέψει. Δεν υπάρχουν εύκολες προκρίσεις σε αυτό το επίπεδο. Οποιος έχει κάνει πρωταθλητισμό με ένα μεγάλο κλαμπ ή με μια Εθνική ομάδα σε οποιοδήποτε άθλημα ξέρει πως δεν υπάρχουν προγνωστικά».
Για τις συνθήκες προετοιμασίας για το Προολυμπιακό: «Ημασταν η μοναδική Εθνική χώρας που ο ερασιτεχνικός αθλητισμός της, μέχρι πριν από λίγα εικοσιτετράωρα, ήταν στην κατάψυξη. Σε όλες τις άλλες χώρες τα πρωταθλήματα διεξάγονταν κανονικά. Αυτό ήταν ένα τεράστιο ντεσαβαντάζ για εμάς. Είναι τελείως διαφορετικό να παίζεις και τελείως διαφορετικό μόνον να προπονείσαι. Από την άλλη έπρεπε να βρούμε λύσεις. Δεν μπορούσαμε να πάμε στο Προολυμπιακό μόνο με το παράπονο της αγωνιστικής απραξίας. Τι θα λέγαμε; Τι τους νοιάζει; Θα απαντούσαν: «παιδιά ελάτε παίξτε. Είστε καλοί θα νικήσετε. Δεν είστε; Ευχαριστούμε πολύ». Ετσι προσπαθήσαμε να βρούμε άλλους τρόπους να ξεπεράσουμε την αγωνιστική απραξία. Με δυνατές προπονήσεις, με συζητήσεις με τους παίκτες να καταλάβουν πως κάθε προπόνηση είναι πολύ πιο σημαντική από κάθε άλλη φορά. Μετά τα Χριστούγεννα καταφέραμε να φέρουμε την Εθνική ομάδα των ΗΠΑ, αφού πολλοί διεθνείς Αμερικάνοι παίζουν στην Ελλάδα, για να κάνουμε δυνατά φιλικά και τέσσερις ημέρες ήρθε η Εθνική Ρουμανίας. Με τρυκ, λοιπόν, προετοιμαστήκαμε και με καταστάσεις αγωνιστικής προσομοίωσης».
Για την κλήρωση των Ομίλων των Ολυμπιακών Αγώνων του Τόκιο: «Βάσει της κλήρωσης η θέση μας είναι στην πρώτη τετράδα του Ομίλου μας. Ανάλογα με το πόσο καλά θα παίξουμε σε όλα τα ματς της πρώτης φάσης θα εξαρτηθεί και σε ποια θέση της πρώτης τετράδας θα τερματίσουμε. Να σημειώσω, όμως, πως εάν δεν είμαστε προσεκτικοί μπορεί και να το πληρώσουμε ακριβά. Μην πω ξανά παραδείγματα, τα ζήσαμε προσφάτως στο Προολυμπιακό τουρνουά. Αρα θέλει μεγάλη προσοχή, να προκριθούμε με όσο το δυνατόν καλύτερη θέση στον Ομιλο και σίγουρα δεν θα ξέρουμε ίσως μέχρι και την τελευταία στιγμή τον αντίπαλό μας στα χιαστί, καθώς στον άλλο Ομιλο υπάρχουν τέσσερα μεγαθήρια, αλλά και η πάντα επικίνδυνη Αυστραλία. Δεν μπορούμε να κάνουμε προγνωστικά από τώρα. Να είμαστε καλά και υγιείς και να πάμε στο Τόκιο με διάθεση να παίξουμε το καλύτερό μας πόλο».
