Πριν λίγες ημέρες είχα γράψει για αυτούς που βγήκαν να κάνουν κακόπιστη και εντελώς λάθος κριτική στον Ολυμπιακό μετά την ήττα από τον ΠΑΟΚ και είναι αλήθεια πως πήρα αρκετά μηνύματα από φίλους που άλλοι συμφωνούσαν και άλλοι διαφωνούσαν με τα γραφόμενα μου. Λογικό γιατί Δημοκρατία έχουμε και όλες οι απόψεις είναι σεβαστές. Τον τελευταίο καιρό έχει ενσκύψει και το ζήτημα με το κατα πόσο οι Λαλά και Ρεάμπτσιουκ έχουν μπει στο κλίμα της ομάδας και τα “θέλω” του προπονητή. Ερωτήματα, που βάσει της ποδοσφαιρικής λογικής, είναι απλά…Λάθος.
Αρκετά χρόνια πριν, ο μέγιστος Τσαρούχης είχε πει ως στην Ελλάδα ότι δηλώσεις είσαι. Και δεν είχε άδικο. Στην Ελλάδα είναι όλοι γνώστες των πάντων. Από το πως φτιάχνεται το σωστό Παστίτσιο, μέχρι τον Κορονοϊό και την εξωτερική πολιτική της Ελλάδας. Εγώ δεν γράφω σαν γνώστης ή ειδικός, αλλά βάσει λογικής.
Το ξεκίνημα της χρονιάς βρήκε Ραφίνια με ολίγο Ντρέγκερ αντί για Ομάρ και Βινάγκρε με ολίγο Χολέβα για αντί -Τσιμίκα. Οι τρεις απο τους τέσσερις δεν βγήκαν για διαφορετικούς λόγους. Ο Ραφίνια, ξέχωρα απο την ηλικία, δεν μπορούσε να κάνει ότι ο Ομάρ στα καλά του καθώς είχε μάθει με ένα άλλο στιλ παιχνιδιού , ο Ντρέγκερ δεν είχε ,έτσι όπως το βλέπω, την απαραίτητη εμπιστοσύνη, ο Βινάγκρε ήταν αλλού για αλλού και έμενε ο Χολέβας να παλεύει μόνος.
Από το αγκάθι βγαίνει ρόδο
Στην περίπτωση “δεξιός μπακ”, ο Ολυμπιακός έκανε ένα πείραμα που του βγαίνει μία χαρά με ένα δικό του παιδί ,τον Ανδρούτσο, να αποδεικνύεται λίρα 100 στη θέση του δεξιου μπακ και έφερε απο τη Στρασμπουρ τον Λαλά που “ψάχνεται”. Ο Ρεάμπτσιουκ μπήκε στα βαθιά ,κολύμπησε, αλλά βγάζει μία αδυναμία στο επιθετικό κομμάτι.
Επειδή στον Ελληνα φίλαθλο αλλά και σχολιαστή δεν υπάρχει υπομονή, η κριτική για τον Μολδαβό και τον Γάλλο υπάρχει. Πολλοί αναπολούν Τσιμίκα και Ομάρ αλλά για να μπορέσουν αυτοί οι δύο να γράψουν ιστορία χρειάστηκε η υπομονή και η στήριξη. Από όλους. Ο Λαλά ήρθε απο μία μέτρια ομάδα της Γαλλίας και χρειάζεται τον απαραίτητο καιρό για να δέσει με το σύνολο. Δεν είναι εύκολο για ένα παίκτη να αλλάξει παραστάσεις ειδικά όταν προέρχεται από μία ομάδα που έπαιζε αλλιώς από ότι ο Ολυμπιακός. Δεν είναι εύκολο. Και στο κάτω -κάτω ,αλλο Στρασμπούρ και άλλο Ολυμπιακός.
Ο Ολεγκ είναι μαχητής, αλλά και αυτός θέλει τον χρόνο του πριν εντρυφήσει στο dna της ομάδας. Επαιζε στην Πάσος και είναι διεθνής σε μία Εθνική όπως η Μολδαβία που είναι κάτω του μετρίου ως δυναμική στο παγκόσμιο στερέωμα. Θέλει τον χρόνο του μας αρέσει δεν μας αρέσει.
Είμαι σίγουρος ότι όσο περνάει ο καιρός και από τη στιγμή που και τα δύο παιδιά θα κάνουν κανονική προετοιμασία με την ομάδα και θα καταλαβαίνουν τα “θέλω” του προπονητή αλλά και του συλλόγου θα γίνουν ακόμα καλύτεροι και σημεία αναφοράς. Ας έχουμε υπομονή γιατί ακόμα θυμάμαι κάποιους που έλεγαν τον Ελ αραμπί αργό, τον Βαλμπουενά παλαίμαχο, τον Σεμέδο παλαιστή, τον Σωκράτη επίσης παλαίμαχο και άλλα πολλά. Υπομονή και δύναμη σε αυτά τα παιδιά γιατί βλέπω κάποιοι …κριτικοί να κάνουν κωλοτούμπες.
