Αυτό το ντάμπλ είναι το πιο γλυκό από όλα τα προηγούμενα. Είναι μία στιγμή για να μπορέσουν όλοι οι εχθροί του Ολυμπιακού να κάτσουν σε στάση προσοχής και να κάνουν Pasilla στο μεγαλείο αυτού του συλλόγου και ανθρώπων που τιμούν τη φανέλα του όπως ο Βασίλης Τοροσίδης που σήμερα σταματάει μία μεγάλη καριέρα.
Ηταν ένας τελικός στον οποίο ο Ολυμπιακός έπαιξε έξυπνα και ο Πέδρο Μαρτίνς έδειξε ,για ακόμα μία φορά, ότι είναι ένας προπονητής χαμαιλέοντας που ξέρει να προσαρμόζεται ανάλογα με τις ανάγκες του αγώνα και τα εργαλεία που έχει .
Κακά τα ψέματα,ο Ολυμπιακός είχε τρεις σοβαρότατες απουσίες για τη λειτουργία μίας ομάδας που έκανε μία σπουδαία σεζόν. Χωρίς Ομάρ και Τσιμίκα, χωρίς Γκιλιέρμε . Σαν να έχεις αφαιρέσει τη μηχανή απο μία Φεράρι. Και όμως με Μπρούνο-“Τόρο” και 4-2-3-1 , η ομάδα έβγαλε the best of her soul που λένε και στο χωριό μου.
Θα μείνω όμως λίγο στον Τοροσίδη . Φεύγει όπως του αξίζει. Νταμπλούχος και αρχηγός και βασικός σε ένα τελικό. Ο “Τόρο” τα έδωσε όλα. Ενα παιδί που δέθηκε με τον Ολυμπιακό, έγινε ηγέτης του, δεν τον ξέχασε όταν έφυγε ,δεν τον απαρνήθηκε και γύρισε για να τελειώσει ως έπρεπε την καριέρα του και αφού κρεμάσει τα ποδοσφαιρικά παπούτσια του να βάλει το κοστούμι και να προσφέρει απο άλλο πόστο. Οπως κάποτε θα γίνει και με τον Αβρααμ.
Πάμε, όμως, στο νταμπλ. Tελειώνοντας η σεζόν άπαντες στο Ρέντη θα μπορούσαν να αναφωνήσουν Wow!Τι Χρονιά!Μία χρονιά γεμάτη πόλεμο “εξυγιαντικό”. Μία χρονιά που αποδείχτηκε πως αν μπορείς και έχεις προγραμματισμό αλλά και ρόστερ ,μπορείς να κρατήσεις και τρία και τέσσερα καρπούζια στη μασχάλη. Μία χρονιά που δείχνει το δρόμο για τν επόμενη που θα είναι ακόμα πιο δύσκολη. Και αγωνιστικά, ελέω όλων αυτών που ζούμε απο τον Κορονοιο και το γεγονός ότι οι ομάδες ψάχνονται αλλα και εξωαγωνιστικά αφού είναι βέβαιο ότι άπαντες θα κάνουν τα πάντα να ρίξουν τον Ολυμπιακό απο την κορυφή.
