Είναι πολλά αυτά που μπορείς να πεις μετά από μία ήττα, ακόμα και μετά από μία νίκη και να το παίξεις Μετά Χριστόν Προφήτης. Στην Ελλάδα, αυτό το «επάγγελμα» το έχουμε για πλάκα. Ο Ολυμπιακός -λοιπόν – έχασε από τη Σπόρτιγκ, στον δικό του Ευρωπαικό τελικό, γιατί πολύ απλά φοβήθηκε να ρισκάρει.
Η λογική του Λεμονή ήταν πάρα πολύ απλή. Φεύγει αναίμακτα το ημίχρονο, και ρισκάρει στο δεύτερο . Μέχρι το 40, τα είχε καταφέρει. Μέσα σε τρία λεπτά διαλύθηκαν όλα. Ένα τριγωνάκι των βιρτούοζων Πορτογάλων και γκολ του Ντοστ, ένα λάθος του Κούτρη και 2-0. Και μάλιστα και στα δύο γκολ , ο αριστερός μπακ του Ολυμπιακού , εμπλέκεται ,αφού η πάσα για τον Ντόστ ήρθε από την πλευρά του.
Από την άλλη ,βεβαια, πλήν του Πάρντο, που προσπάθησε, όσο του επιτρεπόταν, η μπάλα δεν έφτανε ποτέ στο … «ψευτόεννιάρι», ενώ ο Καρσελά ήταν απλά ένας από τους 11 που ξεκίνησαν. Καμία βοήθεια ανασταλτικά, και για ακόμα μία ανύπαρκτος. .
Με την επιθετική του τριάδα, λοιπόν εκτός αγώνα τους μέσους ,Ρομαό και Ζιλέ να και ειδικά τον πρώτο να μην είναι σε καλή ημέρα, ο Ολυμπιακός δεν μπορούσε να περιμένει πολλά εκτός από την κακή του μοίρα . Μία κακή μοίρα που ξεκίνησε από τον Μπέσνικ Χάσι -που με τις επιλογές του τα έκανε θάλασσα σβήνοντας την επιτυχία της πρόκρισης στους ομίλους – και ολοκληρώθηκε με ένα κακό ματς κόντρα στην Σπόρτιγκ την 5η αγωνιστική και πάλι καλά που έφτασε μέχρι εδώ ύστερα από την τραγωδία.
Για να λέμε βέβαια τα πράγματα και από την άλλη πλευρά, αναφέρουμε ότι ο Λεμονής δεν ρίσκαρε. Να βάλει,ας πούμε για φορ τον Τζούρτζεβιτς. Συγνώμη,αλλά σας εμπνέει εσάς ο Σέρβος; Θα τον βάζατε στην 11άδα; Σαφέστατα μπορούμε να κρίνουμε την επιλογή του Καρσελά ,ενώ μην ξεχνάμε ότι και ο Οτζίτζα δεν ήταν 100% έτοιμος.
Το όνειρο της Ευρώπης τελείωσε άδοξα και πλέον ο Ολυμπιακός κοιτάει την Ελλάδα και το Πρωταθλημα. Εκεί που πλέον πρέπει να πέσει όλο το βάρος για να μπορέσει η ομάδα να είναι και του χρόνου στα Σαλόνια…
