Είναι απόλυτο και ξεκάθαρο πως ο Ολυμπιακός είναι μία οικογένεια. Είτε για την ΠΑΕ ,είτε για την ΚΑΕ ,είτε για τον Ερασιτέχνη. Και κάπως έτσι ,σαν οικογένεια ξεπερνούνται οι μεγάλες δυσκολίες. Τη δεδομένη στιγμή και στο αγωνιστικό κομμάτι το ποδόσφαιρο περνάει κρίση και είναι σίγουρο πως το μπάσκετ, το οποίο βρίσκεται στα πάνω του, να δείξει το δρόμο της επιτυχίας.
Η απόφαση των Αγγελόπουλων για την έναρξη του #μέχριτέλους αντιμετωπίστηκε στην αρχή με ενθουσιασμό αλλά εν συνεχεία με την ομάδα στην Α2 και κακές εμφανίσεις στην Ευρωλίγκα άρχισε η γκρίνια και η αμφισβήτηση . Η διοίκηση της ΚΑΕ, ωστόσο, είχε τη σωστή διαχείριση της όποιας κρίσης και με όπλα την ψυχραιμία, το καθαρό μυαλό και την συγκέντρωση στο στόχο τα κατάφερε μία χαρά ξανακάνοντας τον Ολυμπιακό κυρίαρχο και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη.
Αυτό ακριβώς πρέπει και οφείλει να κάνει και το ποδόσφαιρο. Η γκρίνια, η μίρλα και η μιζέρια είναι δεδομένο ότι για αρκετό καιρό θα συντροφεύουν την ομάδα, ωστόσο πρώτα η διοίκηση και σύσσωμο το ποδοσφαιρικό τμήμα θα πρέπει να έχουν ηρεμία -ψυχραιμία και μέσα από τη δουλειά και την προσήλωση να τα μετατρέψουν στην πλήρη αποθέωση.
Στο μπάσκετ βλέπουμε τον προπονητή να είναι ο απόλυτος άρχοντας των αποδυτηρίων. Ετσι πρέπει να γίνει και με τον Μίτσελ η αν δεν τα καταφέρει ο Ισπανός να έρθει κάποιος που θα μπορέσει. Το μεγάλο συστατικό μίας ομάδας για να πετύχει, ξέχωρα απο το ταλέντο και την ποιότητα που διαθέτει το ρόστερ είναι η πειθαρχία μέσα στα αποδυτήρια αλλά και οι σχέσεις που έχουν οι πρωταγωνιστές. Ο Μπαρτζώκας ,παρα το γεγονός ότι εν τη παρουσία του αποχώρησαν λόγω ηλικίας, δύο πυλώνες των αποδυτηρίων(Σπανούλης -Πρίντεζης) η ομάδα έχει τον χαρακτήρα της οικογένειας και το ένας για όλους και όλοι για ένα. Με τον Μίτσελ να έχει ξαναφέρει το χαμόγελο και τον ενθουσιασμό στα αποδυτήρια, το ποδοσφαιρικό τμήμα μπορεί να ξανακερδίσει το χειροκρότημα και την αποθέωση απο τον κόσμο που το βράδυ της Πέμπτης ξέσπασε με συνθήματα. Στα πόδια τους και στο μυαλό τους είναι.
