Δεν ξέρω αν ο Ολυμπιακός φτάσει στον τελικό του Κυπέλλου και αν το πάρει τελικά, αυτό που ξέρω είναι ,ειλικρινά, πως βλέποντας και τα 120 λεπτά του τρομερού αγώνα με τον Παναιτωλικό είναι πως όλοι όσοι έπαιξαν έδωσαν αγώνα σαν Σκυλιά για να πάρουν την πρόκριση. Πολλά ακούστηκαν, (Ελληνες είμαστε) για αυτή την ενδεκάδα που κατέβασε ο Μαρτίνς και είμαι σίγουρος πως μετά το 1-1 του Καρέλη άρχισαν να μπαίνουν στο μυαλό οι αρνητικές σκέψεις και ειλικρινά δεν θέλω να σκέφτομαι τι θα άκουγε ο Μαρτίνς αν δεν σκόραρε τα δύο γκολ ο Μασούρας.
Τα κέρδη απο αυτό το παιχνίδι είναι πολλά και το πρώτο ΔΕΝ είναι η πρόκριση. Είναι ο Γιώργος ο Μασούρας. Που σε ένα κρίσιμο σημείο της σεζόν φωνάζει όχι απλά παρών αλλά ΠΑΡΩΝ σαν Λοκατζής έτοιμος για επικίνδυνη αποστολή στο κάλεσμα του Στρατηγού. Το είδαμε με τον Ιωνικό, το είδαμε με τον Παναιτωλικό και έρχονται ΑΕΚ αλλά κυρίως Αταλάντα. Και ο Μασούρας που ξέρουμε,που λατρέψαμε που αγαπήσαμε που τον κάναμε παράδειγμα, είναι εδώ.
Μέσα σε όλα, είδαμε τον Κίτσο να τρέχει σαν τρελός μέσα στο γήπεδο αλλά κυρίως να είναι ΩΡΙΜΟΣ στο παιχνίδι του. Σαν να ήταν 25 άρης. Δεν πρέπει να είναι φωτοβολίδα αυτ΄οτο παιδί και πρέπει και η ομάδα να είναι κοντά του αλλά και ο ίδιος να μην καβαλήσει καλάμι. Είδαμε ένα Βρουσάι σε ρόλο δεξιου μπακ να τρέχει πάνω-κάτω. Να δημιουργεί ένα γκολ ,να δείχνει καρδιά και ψυχή.
Και βέβαια ένα Αβραάμ Παπαδόπουλο να παίζει με τέτοια ωριμότητα και να είναι μία τέτοια ήρεμη δύναμη που αξίζει χειροκρότημα .Ισως στην τελευταία στροφή στην ποδοσφαιρική του ζωή ο “Λύκος” αποδεικνύει το ρητό πως ο “Λύκος και αν εγέρασε τη τέχνη του δεν ξέχασε” . Και τι να ξεχάσει ο Αβραάμ. Ενας παίκτης που πραγματικά αποτελεί κόσμημα για το Ελληνικό ποδόσφαιρο και τον Ολυμπιακό που έχω την αίσθηση και ο ίδιος θα ήθελε να γυρίσει το χρόνο πίσω και να γίνει 25.
Ο Ολυμπιακός, λοιπόν με μία πειραματική ενδεκάδα και βοήθεια απο τον πάγκο αλλά και τους game changers απέκλεισε ένα απόλυτα ΑΞΙΟ αντίπαλο που του έβγαλε τα συκώτια και τον έφερε στα όρια του αξίζοντας συγχαρητήρια. . Ενδιαφέρον θα έχει πια η διαχείριση του Μαρτίνς στα υπόλοιπα ματς γιατί κάποιοι παίκτες πήραν την ευκαιρία και την εκμεταλλεύτηκαν οπως είχα γράψει το βράδυ παραμονής του αγώνα πως το παιχνίδι με τον Παναιτωλικό ήταν κάτι σαν το “Να η Ευκαιρία” για κάποιους
ΥΓ Για τον Φαντιγκά θα υπάρξει ειδικό άρθρο.Οπως και για τον Τζολάκη.
YΓ 2 Το εν λόγω ματς αποτελεί ακόμα μία απάντηση για τους ξερόλες της πλάκας.
