Στο ποδόσφαιρο δεν κερδίζει πάντα ο καλύτερος, αλλά ο πιο τυχερός και ο ..ικανός που μπορεί να εκμεταλλευτεί τις ευκαιρίες που του δίνονται υπερ του. Για να το κάνεις αυτό θα πρέπει να είσαι ταυτόχρονα ικανός και μάγκας. Και αυτό ακριβώς έκανε ο Ολυμπιακός το βράδυ της Τετάρτης στο Βικελίδης.
Ο Αρης ήταν σαφώς καλύτερος από τον Ολυμπιακό. Εκανε περισσότερες ευκαιρίες ήταν πολύ πιο απειλητικός αλλά την κρίσιμη στιγμή μίλησε ο γίγαντας Τζολάκης. Αυτό το 20χρονο παλικαράκι που έδειξε πως τα έχει 100 κιλά και δεν κώλωσε παίρνοντας και μία μικρή εκδίκηση για όσα άδικα άκουσε μετά τον αποκλεισμό από τη Λουντογκόρετς.
Και λίγα λεπτά μετά ήρθε ένας άλλος γίγαντας, ο Γιουσέφ Ελ Αραμπί, να πυροβολήσει ..εξ επαφής για το 0-1 και την μάγκικη πρόκριση.
Ξέχωρα απο τον Τζολάκη, στον αφρό βγήκε ένας άλλος αδικημένος παίκτης. Ο Νταιντε Σαμασέκου. Που με την παρουσία του δίπλα στον Εμβιλά ουσιαστικά εξέθεσε τον προπονητή του ο οποίος θεωρούσε πως οι δυό τους δεν ταιριάζουν. Τελικά ταιριάζουν και …παραταιριάζουν. Και στο κατω -κατω δεν μπορεί ρε παιδιά ένας παίκτης που ανήκει και έχει παίξει σε ομάδα της Μπουντεσλίγκα να μην κάνει για τον Ολυμπιακό. Προς Θεού κάπου.
Οσο για τον διαιτητή , οι Ούγγρος και η Varistria Καρολίν Κούλτσαρ ,είναι απλά για τα …πανηγύρια. Το επιθετικό πέναλτι του Γκρέι βαφτίστηκε πέναλτι και αποβολή του Ντόη και αν θεωρήσουμε ότι στην αρχή ο Ούγγρος έκανε λάθος, η Κούλτσαρ τον εξέθεσε κανονικά. Πάλι καλά που ο Τζολάκης έπιασε το πέναλτι γιατί θα είχαν διαμορφώσει ένα ματς με μία τραγική απόφαση.
Οσο για το πανό δεν το παίζω ούτε εκκλησιαστικός παράγοντας ,ούτε τίποτα. Και οι βρισιές υπάρχουν στο γήπεδο και όλα ωστόσο όταν ο διαιτητής, ο παρατηρητής αλλά κυρίως ο ΄ιδιος ο Αρης δεν κατεβάζουν το πανό που βρίζει μάνες και το αφήνουν σε κοινή θέα για 90 λεπτά τη στιγμή που ΑΠΑΝΤΕΣ τιμούν τη μνήμη του Αλκη τότε είναι ΟΛΟΙ συνυπεύθυνοι στην ξεφτίλα.
