Είναι πάρα πολύ εύκολο για κάποιον σχολιαστή να γράψει για τη διαφορά ποιότητας του Ολυμπιακού με την Αταλάντα και κάπως έτσι να ξεφύγει απο το πρόβλημα που υπάρχει στην προσπάθεια του να εξηγήσει το 0-3.
Ο δύσκολος δρόμος είναι να προσπαθήσεις να εξηγήσεις αυτό το 0-3. Ασήκωτο το φορτίο. Και επειδή ,πλέον, ότι έγινε έγινε και τα δύο ματς έφεραν την Αταλάντα στην επόμενη φάση του Γιουρόπα θα γίνω απόλυτα αντιτουριστικός και θα πω ότι ο αποκλειστικά υπεύθυνος για τον αποκλεισμό του Ολυμπιακού είναι ο Πέδρο Μαρτίνς.
Εννοείται ότι ο Πορτογάλος έχει πετύχει σπουδαία πράγματα στην “ερυθρόλευκη” καριέρα του. Εννοείται ότι έχει καταγράψει ρεκορ και θα πετύχει και άλλα. Εννοείται επίσης ότι με αποφάσεις του μέσα σε αγώνες έχει φέρει σπουδαία αποτελέσματα. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι έχει και το αλάθητο του Πάπα.
Σε αυτά τα δύο παιχνίδια ο Πορτογάλος τα έκανε μαντάρα. Αν εξαιρέσουμε το πρώτο μισάωρο του Μπέργκαμο, στα υπόλοιπα ο Μαρτίνς νικήθηκε κατά κράτος από τον Γκασπερίνι. Κοινώς την πάτησε σαν ερασιτέχνης. Στο πρώτο ματς έκανε ένα τέταρτο να αποφασίσει να βάλει τον Καμαρά. Μέχρι να το πράξει η ομάδα δέχτηκε δύο γκολ. Μετά ισορρόπησε το παιχνίδι αλλά γκολ δεν μπήκε.
Στη ρεβάνς ξεκινάει και πάλι με 3-4-3, επιλέγει παίκτες που τρέχουν αλλά έχει ένα φορ αργό και προβλέψιμο που είναι εύκολη λεία για την Ιταλική άμυνα. Και εκεί που φαίνεται να πηγαίνει στο ημίχρονο με 0-0 και την Αταλάντα να μην έχει απειλήσει έρχεται το 0-1 απο τον Μέλε ,ευγενική χορηγία του Λαλά που εκεί που ελέγχει τη μπάλα παθαίνει tilt καιμέχρι να κάνει restart o Μέλε έχει χαιδεψει τη μπάλα και 0-1.
Στο β ημίχρονο βάζει τον Μασούρα σωστά αντι του Σισέ που έχει κάρτα, αλλά συνεχίζει να κρατάει τους Ονιεκούρου και Τικίνιο που δεν μπορούν να ανταποκριθούν στα “θέλω” του αγώνα. Μία ομάδα που στην επίθεση ήταν πλήρως απενεργοποιημένη και εύκολη λεία στις ορέξεις της Αταλάντα που αφού ξεπέρασε το πρώτου μέρους και αφού είδε πιά μπόσικο τον Ολυμπιακό έβγαλε όλες τις αρετές της και με τον συγκλονιστικό Μαλινόφσκι πήρε την πρόκριση και δεν ξέρω που μπορεί να φτάσει.
Εν κατακλείδι, ο εγωισμός του Μαρτίνς και η ποιότητα της Αταλάντα και ειδικά κάποιων παικτών έπαιξαν ρόλο για την πρόκριση.
Πλέον, η κατάκτηση του νταμπλ δεν είναι στόχος αλλά υποχρέωση για τον Ολυμπιακό.
ΥΓ: Δεν ξέρω αν είναι υπόθεση Μαρτίνς η της διοίκησης η μείωση του χρόνου του Ελ Αραμπί αλλά είναι λάθος απο όποια πλευρά και να προέρχεται.
ΥΓ2. : Ο κόσμος ,που ήταν ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟΣ αποτέλεσε όλα τα λεφτΥΓ3: Συγκλονιστικός και ο πανηγυρισμός του Μαλινόφσκι. Μας πίκρανε ο Ουκρανός, αλλά φανταστείτε το ψυχολογικό βάρος ενός παιδιού που βλέπει την πατρίδα του να περνάει αυτά τα δεινά.
ΥΓ4: Τίποτα άλλο πιο σημαντικό απο την υγεία
