Συνήθως δεν γράφω, δεν σχολιάζω, αλλά όταν διαβάζω, για πράγματα και θαύματα για ανθρώπους που με τον Α Β Γ τρόπο έχουν παίξει κάποιο ρόλο στην ζωή μου, τότε με πνίγει το δίκιο και δεν είναι ότι θέλω να τους υποστηρίξω, απλά να θέλω πω την άλλη πλευρά αυτήν που βλέπουν τα δικιά μου μάτια όταν βρίσκομαι στην πισίνα.
Οι εθνικές μας ομάδες ανδρών και γυναικών δεν τα κατάφεραν σε αυτό το Παγκόσμιο πρωτάθλημα βρέθηκαν μακριά από τους στόχους τους και μπορεί για τις γυναίκες λίγο πολύ να είχαμε δει τα πρώτα δείγματα από τα φιλικά παιχνίδια αλλά για τους άνδρες ήταν για πολλούς έκπληξη. Η μεγάλη μάχη απέναντι στην Αμερική μετά η στεναχώρια για την άδικη ήττα στο τέλος από την Ιταλία και μετά τίποτα. Η έλλειψη στόχων, η απογοήτευση, η στεναχώρια, έπαιξαν τον ρόλο τους δεν υπήρχε κάτι να βοηθήσει σήμερα στο παιχνίδι κόντρα στην Αυστραλία και έτσι η ομάδα του Βλάχου πλέον να διεκδικεί μια εκ των 7-8 θέση απέναντι στην Γερμανία.
Ξέρω πολλοί είναι απογοητευμένοι και θα πουν αποτυχία για εμένα όμως όχι. Γιατί μετά την ήττα από την Ιταλία στα μάτια των παιδιών που ξέρω είδα την απογοήτευση τους για το άδικο χαμένο αποτέλεσμα.
Συνεχίζουν να λένε για αποτυχίες και κάποιοι έσπευσαν να κρίνουν την γαλανόλευκη και να την συγκρίνουν με την Ισπανία που ετοιμάζεται να δώσει το παρών στον μεγάλο τελικό.
Ένα σχόλιο άστοχο για εμένα, καθώς οι δυο ομάδες είναι η μέρα με την νύχτα. Κάποιοι έσπευσαν να πουν ότι μοιάζουν οι δυο ομάδες καθώς η βάση τους είναι η ίδια ομάδα, οι μεν ο Ολυμπιακός οι δεν η Μπαρτσελονέτα.
Η πραγματικότητα όμως είναι πολύ διαφορετική. Αλήθεια εσείς που τα ξέρετε όλα που βρίσκεται η Μπαρτσελονέτα στην Ευρώπη, τι έχει κάνει τα τελευταία χρόνια και αλήθεια που βρίσκεται Ολυμπιακός που έδωσε το παρών στον μεγάλο τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ απέναντι στην Φερεντσβάρος (Αλήθεια για την Ουγγαρία δεν είναι αποτυχία).
Τι έγινε μετά από εκείνες τις ημέρες στο Ανόβερο πόσες ημέρες ξεκούρασης είχαν οι δυο ομάδες. Ξέρω για κάποιους είναι ψιλά πράγματα και όμως σε τι κατάσταση βρίσκονταν οι παίκτες πριν την έναρξη του τουρνουά σωματική αλλά και ψυχολογική.
Μην ξεχνάμε ότι Φουντούλης και Βλάχοπουλος δεν πήραν μέρος σε όλη την προετοιμασία λόγο τραυματισμού. Ο Ζερδεβάς που έχει κάνει ένα φοβερό τουρνουά τον ρώτησε κανένας που ήταν και έκανε προπονήσεις τόσους μήνες . Φυσικά και όχι γιατί δεν τον ενδιαφέρει απλά γιατί θέλει να γράψει να πει και να πυροβολήσει..
Να συνεχίσω… Όταν λοιπόν η Εθνική αποφάσισε να μαζευτεί σε τι συνθήκες έκανε προπονήσεις, μήπως σαν ζητιάνος από κολυμβητήριο σε κολυμβητήριο γιατί δεν έβρισκε ώρες μήπως αναγκάζονταν και έκανε πρωί -πρωί η ότι ώρα να ναι .. Αλλά ποιον ενδιαφέρει κανέναν να ψάξει να μάθει κάτι παραπάνω..
Και τέλος και το πιο σημαντικό από όλα, κάποιοι ξεκίνησαν είδη τα κατηγορώ, ότι το σύστημα να προέρχεται από την ίδια ομάδα (Ολυμπιακό ) και να έχει προπονητή τον Θοδωρή Βλάχο δεν πέτυχε δεν έχει προσφέρει καμιά επιτυχία κτλπ..
Να ήσασταν σίγουροι ότι όλα αυτά δεν θα γίνονταν στην Ισπανία, δεν τολμούσαν να ακουστούν ο πρόεδρος θα έβγαινε μπροστά θα έλεγε ένα δυνατό σκάστε και θα υποστήριζε μέχρι τελικής πτώσεων αυτή την ομάδα, σε αντίθεση με εμάς που ο πρόεδρος σχολιάζει τα πάντα ακόμα και για την ζωή των πολιστών αλλά και που από πίσω καραδοκούν αλλά 100 παιδιά της διοίκησης για να φάνε την θέση του πιο επιτυχημένου προπονητή …
Δεν πρέπει να πυροβολούμε αυτή την ομάδα, πρέπει να την ακούσουμε να την μάθουμε να είμαστε δίπλα της, δεν γίνεται να παίζει στο Εθνικό κολυμβητήριο και να είναι άδειο να πηγαίνουν πέντε άτομα και μετά να απαιτούμε από αυτή την ομάδα ένα μετάλλιο. Απλά δεν γίνεται αν θέλεις αυτή η ομάδα να φέρει ένα μετάλλιο και να έχεις και εσύ δικαίωμα σε αυτό πρέπει να το παλέψεις να το πονέσεις όπως αυτά τα παιδιά που δίνουν και την ψυχή τους και ματώνουν για την γαλανόλευκη..
Προς το παρών Ξεκάθαρα δεν έχεις το δικαίωμα.. ούτε να κρίνεις ούτε να σχολιάσεις κάτι…Γιατί απλά δεν ξέρεις…
