Ο Νίκος Ζέρβας γράφει για τον Ολυμπιακό που έμεινε ζωντανός στην Γαλλία, βγάζοντας σκληράδα και αποφασιστικότητα στο τέλος.
Η ανορθογραφία της Παρασκευής κόντρα στην Βιλερμπάν στο ΣΕΦ, διορθώθηκε άμεσα στην έδρα της γαλλικής ομάδας και ο Ολυμπιακός είναι για τα καλά ακόμα εδώ. Πήρε μία πολύτιμη νίκη, που με τον τρόπο που ήρθε, η λογική λέει πως μπορεί να αποτελέσει σημείο «κλειδί» για το υπόλοιπο της προσπάθειάς του στην Ευρωλίγκα. Τέτοια αποτελέσματα αλλάζουν εντελώς το… τσιπάκι και είναι εφαλτήριο για ακόμα καλύτερες μέρες, αν και είναι φανερό πως αυτή η ριμάδα η σταθερότητα ακόμα αγνοείται.
Όχι μόνο από παιχνίδι σε παιχνίδι, αλλά και σε διαστήματα μέσα σε αυτό. Για παράδειγμα χθες, μέχρι το 25’ οι παίκτες του Μπαρτζώκα ελέγχουν πλήρως την κατάσταση, αλλά για τα επόμενα δώδεκα λεπτά αφήνουν την Βιλερμπάν να σκοράρει με οποιοδήποτε τρόπο. Στην συνέχεια, επιστρατεύουν απίστευτες άμυνες που τους επέτρεψαν στην κανονική διάρκεια να έχουν το σουτ της παράτασης (μαζί με την αβλεψία των Γάλλων να κάνουν φάουλ), ενώ στο έξτρα πεντάλεπτο παίζουν ξανά κομβικές άμυνες, με πρωταγωνιστή μάλιστα τον αρνητικό στην επίθεση Βεζένκοφ. Ομάδα… ροκ όνομα και πράγμα με λίγα λόγια. Δεν αποκλείεται η κατάσταση λόγω και της περίεργης σεζόν που διανύουμε να συνεχίσει να είναι έτσι, και όπου βγει.
Και επαναλαμβάνω, δεν είναι σίγουρο πως ακόμα και αν γίνει η κατά την γνώμη μου αναγκαία ενίσχυση, θα αλλάξει αυτό. Πάμε όμως βήμα-βήμα και βλέπουμε. Το έβδομο φέτος χθεσινό «διπλό» πάντως είναι πολύ σπουδαίο, απέναντι σε μία ομάδα που πραγματικά αδικείται από την βαθμολογική της θέση και το απέδειξε. Εκτός της αθλητικότητας και του πλάνου, διαθέτει πολλές λύσεις που της δίνουν διαφορετικότητα και την κάνουν απρόβλεπτη. Οι χθεσινοί πρωταγωνιστές της Χάουαρντ, Λάιτι, Χέιζ και Κόουλ, είχαν συνεισφέρει ελάχιστα για την νίκη στο ΣΕΦ. Από εκεί καταλαβαίνει κανείς πως το να την νικήσεις δεν είναι και ο,τι πιο εύκολο. Ο Ολυμπιακός το κατάφερε διότι απέδειξε σκληράδα στο τέλος και ένστικτο… επιβίωσης, καθώς κακά τα ψέματα η ήττα δεν θα ήταν ακριβώς καταδικαστική, αλλά κάπως έτσι.
Ο Σλούκας έκανε ένα ακόμα παιχνίδι που τον ανεβάζει επίπεδο στο πόσο μπορεί τελικά να ανταποκριθεί στον ρόλο του ηγέτη. Το μπάσκετ που παίζει στο τελευταίο διάστημα του παιχνιδιού είναι αψεγάδιαστο. Η αγκαλιά που έσπευσε σαν… ελατήριο από τον πάγκο να του δώσει ο Σπανούλης, τα λέει όλα. Και για το μέγεθος της εμφάνισής του και για το ότι όλα αυτά που λέγονται είναι φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Χθες όμως, αν δεν υπήρχε ο ΜακΚίσικ να κάνει το ματς της ζωής του στην Ευρωλίγκα, δεν θα είχαμε φτάσει ποτέ να μιλάμε για το μεγαλείο του Σλούκα. Ο Αμερικανός έπαιζε μόνος του στην επίθεση στο κακό διάστημα της ομάδας, την ώρα δηλαδή που η Βιλερμπάν σκόραρε όπως ήθελε.
Ο Ολυμπιακός στο πρώτο καλό διάστημα έπαιζε καλή άμυνα και με πολύ στόχευση στην αδύναμη πλευρά, βρήκε αρκετό σκορ. Εκεί διακρίθηκαν οι συμπαραστάτες των δύο MVP, Πρίντεζης, Τζένκινς, Χάρισον και Μάρτιν. Οι δύο τελευταίοι, φώναξαν «παρών» και στην παράταση, σε μία πεντάδα που, μαζί με τον Βεζένκοφ ταίριαζε πολύ αμυντικά και άνοιξε τον δρόμο για την ανατροπή. Οι «ερυθρόλευκοι» με απόντα τον Φαλ είχαν πεδίο να μπουν στην ρακέτα και να δημιουργήσουν ρήγματα και το κατάφεραν στο έπακρο, «διαβάζοντας» πολύ καλά την άμυνα με αλλαγές της Βιλερμπάν. Αν είχαν αποφύγει τα τόσα χαμένα λέι απ και αμυντικά ριμπάουντ, αλλά και τα αρκετά λάθη (20-10 υπέρ της Βιλερμπάν οι πόντοι από αυτά), ίσως να είχαν νικήσει από την κανονική περίοδο. Χάθηκαν επίσης πολλές βολές, ενώ οι γηπεδούχοι σκόραραν αρκετά από αιφνιδιασμό.
Παρόλα αυτά, ο Ολυμπιακός μετά το υπέρ της Βιλερμπάν 79-73, κατάφερε κάτι πραγματικά πολύ δύσκολο. Ακολούθησαν 20 κατοχές των γάλλων μέχρι το τέλος και της παράτασης και η άμυνα της ελληνικής ομάδας τους οδήγησε σε 13 άστοχες. Αυτό ήταν και το «κλειδί», διότι αν δεν είχε επιτευχθεί κάτι ανάλογο, τα όμορφα επιθετικά κατορθώματα των Σλούκα-ΜακΚίσικ δεν θα είχαν κανένα αντίκρισμα.
Ακολουθεί το εξίσου σημαντικό παιχνίδι στο Κάουνας. Σε περίπτωση που η διπλή αγωνιστική κλείσει με 2/2 η δουλειά θα έχει γίνει για τα καλά. Ο Ολυμπιακός καλείται να τα βγάλει ξανά πέρα σε μία δύσκολη έδρα με προβλήματα. Δείχνει πάντως πως τον αντέχει για τα καλά το σχοινί. Μένουν 14 αγώνες για να μάθουμε αν θα πετύχει τον στόχο και αν θα απολαύσει το… χειροκρότημα.
