Ας μπούμε κατευθείαν στο ψητό . Ολυμπιακός-Λαμία 1-0 σε ένα δεύτερο ημίχρονο στο οποίο η ομάδα δεν ήταν αυτή που θέλει ο κόσμος, αλλά έλα που παίρνει τα αποτελέσματα και που καταφέρνει να βρίσκεται και στο +8 απο την ΑΕΚ.
Η αλήθεια είναι ότι μετά το 1-0 , ο Ολυμπιακός θα μπορούσε να έχει βάλει και άλλα γκολ αν δεν βρισκόταν και πάλι μπροστά του, όπως και το 2019 , ο Σαράνοφ που λες και η μπάλα είχε μαγνήτη και πήγαινε πάνω του. Οπως και τότε στο Κύπελλο που είχε πιάσει το πέναλτι του Φορτούνη έτσι και τώρα έπιασε του Ελ Αραμπί.
Και όλα αυτά χωρίς να παίξει κάποιο κυριαρχικό ποδόσφαιρο, αλλά εκμεταλλευόταν τις στιγμές που δημιουργούσε με πολλά κλεψίματα κυρίως ο Αγκιμπού Καμαρά που για μένα ήταν ο κορυφαίος εντός γηπέδου μαζί με τον τέλειο Εμβιλά που αρκετές φορές πριν Σωκράτης και Σισέ χρειαστεί να επέμβουν , εκείνος σαν ένας τοίχος έκοβε τα πάντα.
Ας πάμε όμως, στο κομμάτι κυριαρχίας. Ο Ολυμπιακός, είναι δεδομένο και λογικό ότι βγάζει κούραση. Μία σεζόν που ξεκίνησε αρχές Ιουλίου με δύσκολα και απαιτητικά παιχνίδια και την ομάδα να μην μπορεί ,ελέω των συνθηκών, να κάνει την προετοιμασία όπως θα ήθελε. Με μεταγραφές που άργησαν να έρθουν στην ομάδα και κάποιες ακόμα ψάχνονται(Ονιεκούρου-Κούντε, με τον τελευταίο να μην έχει έρθει αργά αλλά να ψάχνεται) αλλά και τον Γκάρι Ροντρίγκες που μετά από ένα δυνατό ξεκίνημα κάπου και ο ίδιος έχει χάσει τον προσανατολισμό του. Η διακοπή θα φέρει ξεκούραση και αποφόρτιση κάτι που θέλει και ο Μαρτίνς μιας και ελέω απουσιών (Copa America) και υποχρεώσεων το 2ο22 θα μπει δύσκολα
