ΜΠΑΣΚΕΤΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

Η δικαίωση του Ολυμπιακού και ο χρόνος που στο ΣΕΦ «παγώνει»

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΝΙΚΟΣ ΚΑΛΑΜΠΑΚΑΣ

Πέμπτη, 5 Μαΐου. Η γιορτή της Αγίας Ειρήνης, βρίσκει τους Ολυμπιακούς ανακουφισμένους έπειτα από μια σκληρή μάχη στην οποία κερδήθηκε ο πόλεμος με τη Μονακό. Η δικαίωση του Ολυμπιακού και ο χρόνος που στο ΣΕΦ «παγώνει».

Ο Ολυμπιακός δεν πεθαίνει ποτέ…

Μια βραδιά αξέχαστη που θα καταγραφεί στην Ολυμπιακή ιστορία έχει μόλις τελειώσει. Για όσους πόνεσαν αυτόν τον σύλλογο ήταν κάτι το ξεχωριστό το πέμπτο ματς με την ομάδα του Πριγκιπάτου. Ήταν η επιβράβευση αυτών που τα τελευταία χρόνια έβαλαν στην άκρη ακόμα και το ίδιο το dna ων Πειραιωτών και αποφάσισαν να στηρίξουν το εγχείρημα του «Μέχρι Τέλους».

Όμως ας μην πλατειάσουμε με ιστορίες που ουσιαστικά ανήκουν στο παρελθόν και ας μιλήσουμε για την ιστορική πρόκριση στο Final Four έπειτα από πέντε χρόνια. Πολύς χρόνος για μια ομάδα σαν τον Ολυμπιακό. Ένα σύλλογο που πέρα από την υγεία που βγάζει όλα αυτά τα χρόνια, έχει καταφέρει να γίνει σημείο αναφοράς τόσο για τον τρόπο λειτουργίας του, όσο και για τη νοοτροπία των ανθρώπων που «τρέχουν» το project.

«Ο Ολυμπιακός δεν πεθαίνει ποτέ», είπε ο αρχηγός του, Γιώργος Πρίντεζης λίγο μετά τη λήξη του πέμπτου ματς με τη Μονακό. Και αυτό το απέδειξε φέτος, που για μια ακόμα φορά με σκληρή δουλειά και τεράστια ψυχικά αποθέματα, κατάφερε να βρεθεί στο Final Four έχοντας (ξανά) ένα από τα μικρότερα μπάτζετ της διοργάνωσης και σίγουρα το μικρότερο από τους τέσσερις διεκδικητές του τίτλου.

Ο χρόνος στο ΣΕΦ «παγώνει»

Τα λόγια των αντιπάλων σημαίνουν πολλά

Η αναγνώριση του Ολυμπιακού δεν έρχεται μέσα από την Πέμπτη νίκη στη σειρά. Έρχεται από τις δηλώσεις των αντιπάλων του που δείχνουν το σεβασμό τους σε αυτό που γίνεται στο ΣΕΦ: «Θέλω να συγχαρώ τον Ολυμπιακό. Άξιζε να πάει στο Final 4. Όχι μόνο για αυτό το παιχνίδι, αλλά γιατί είχε ανθρώπους που είχαν υπομονή να αναπτύξουν αυτό το πρόγραμμα και να πάει η ομάδα μέχρι τέλους». Τα λόγια του προπονητή της Μονακό μετά το παιχνίδι αποδεικνύουν το παραπάνω, ενώ δίνουν ακόμα μεγαλύτερο κίνητρο στον σύλλογο να συνεχίσει στο μονοπάτι που χάραξε.

Ένα μονοπάτι που οδήγησε στην επιτυχία, που έκανε τον Ολυμπιακό πιο δυνατό και πιο σοφό από ποτέ. Ήταν δύσβατο, όμως ο οργανισμός κατάφερε να το περπατήσει και να βρει το ξέφωτο που τόσο ζητούσε τα τελευταία έτη.

Τι έγινε στο ΣΕΦ

Το μεγαλείο και ο τρόπος λειτουργίας αυτής της ομάδας, φάνηκε στο πέμπτο ματς με τη Μονακό. Απέναντι στην αποφασιστικότητα και την ετοιμότητα των Γάλλων, οι Πειραιώτες παρέταξαν ψυχή, πάθος και πνευματική ετοιμότητα. Αυτή η τρομερή παρέα που δημιούργησε ο Γιώργος Μπαρτζώκας, ήταν όλη εκεί: Ο ΜακΚίσικ κράτησε όρθια την ομάδα στη β’ περίοδο, όταν ο Λι και ο Ουατάρα έβλεπαν το καλάθι βαρέλι και τα έβαζαν από παντού.

Ο Γουόκαπ ήταν για μια ακόμα φορά πραγματικός εξολοθρευτής. Άμυνα που τσάκιζε κόκαλα, επιθετικές ενέργειες που έδειχναν το πνεύμα και την αποφασιστικότητα που υπάρχει στο κλαμπ κι ένα μάτι που κοίταζε τους αντιπάλους και τους έκανε -ειδικά στο τελευταίο δεκάλεπτο- να τρέμουν.

Ο Μάρτιν επέστρεψε και έμπαινε σε κάθε φάση σαν οδοστρωτήρας, ο Σλούκας «καθάρισε» όταν η μπάλα ζύγιζε τόνους, ο Βεζένκοφ έβαλε καθοριστικά καλάθια με αποκορύφωνα το τρίποντο και φάουλ με το οποίο ο Ολυμπιακός ισοφάρισε το σκορ έπειτα από αρκετή ώρα.

Η δικαίωση του Ολυμπιακού

Ο Παπανικολάου που τόσα και τόσα ακούει κάθε χρονιά κι όμως είναι ο πλέον κομβικός παίκτης και αυτός που δένει με το παιχνίδι του την άμυνα της ομάδας, ο Φαλ που αποτελεί φόβο και τρόμο για όποιον σκεφτεί να πλησιάσει τον ζωγραφιστό, ο αρχηγός που η παρουσία του και μόνο είναι αρκετή ώστε να αφυπνίσει όλους τους συμπαίκτες του και φυσικά ο Ντόρσεϊ που έπρεπε να μιλήσει σε αυτό το ματς και το έκανε ακριβώς με τον τρόπο που το σκεφτόμασταν όλοι. Η δικαίωση του Ολυμπιακού και ο χρόνος που στο ΣΕΦ «παγώνει».

Η δικαίωση του Μπαρτζώκα

Θα κάνω μια ειδική μνεία στον Γιώργο Μπαρτζώκα. Τον άνθρωπο που όταν επέστρεψε στην ομάδα του Πειραιά είχε δηλώσει ότι «η απόφασή μου να γυρίσω δεν ήταν συναισθηματική, αλλά επαγγελματική» και χθες βρέθηκε αγκαλιασμένος με τους οπαδούς να τραγουδάει το κάτι μαγικό.

Ακόμα και δύο ώρες μετά το τέλος του αγώνα και τα όσα ακολούθησαν, ο Έλληνας κόουτς είχε ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά. Γιατί ήξερε ότι η φετινή πορεία είναι δικαίωση τόσο για τη δική του απόφαση να επιστρέψει σε έναν πάγκο που ναι μεν αγαπούσε όμως τον πλήγωσε, όσο και για την εμπιστοσύνη που του έδειξαν οι άνθρωποι της ΚΑΕ και κατάφεραν να τον πείσουν να γυρίσει σε μια εποχή που ο σύλλογος βρισκόταν με την πλάτη στον τοίχο. Ο Μπαρτζώκας λοιπόν είναι ο κύριος υπαίτιος για αυτά που βλέπουμε φέτος. Και αυτό δεν είναι δικό μου συμπέρασμα, αλλά το αποτέλεσμα της συμπεριφοράς των παικτών, που συνεχώς δηλώνουν ότι στον Πειραιά άπαντες έχουν το ρόλο τους και στόχος τους είναι να κάνουν όσα τους ζητάει ο κόουτς.

Η χθεσινή μέρα είναι αφιερωμένη λοιπόν στον κόουτς και στην ομάδα που μας έμαθε ότι κάθε δυσκολία είναι ένα εμπόδιο που πρέπει να ξεπερνάμε.

Το κοινωνικό φαινόμενο «ΚΑΕ Ολυμπιακός»

Στη ζωή μας τίποτα δεν μας χαρίζεται και όσα αποκτούμε έρχονται μετά κόπων, κάποιες φορές και βασάνων. Στην Ελλάδα της κρίσης, γεννήθηκε ένας οργανισμός που πιστοποίησε τα παραπάνω. Ο Ολυμπιακός των Αγγελόπουλων, του Ίβκοβιτς, του Μπαρτζώκα και του Σφαιρόπουλου μας έμαθε να μην τα παρατάμε ποτέ. Μας έμαθε τι είναι το πείσμα, το πάθος και η αφοσίωση στο στόχο. Μας έκανε να κλάψουμε από χαρές και από λύπες, μας άλλαξε το «είναι» μας αν θέλετε. Η δικαίωση του Ολυμπιακού και ο χρόνος που στο ΣΕΦ «παγώνει».

Η μεγάλη επιτυχία αυτής της ομάδας δεν είναι η κατάκτηση των τροπαίων. Θα το μνημονεύω σε όλη μου τη ζωή: Αυτός ο Ολυμπιακός κάνει τον χρόνο να παγώνει. Στη ζωή μας όλοι συναντάμε δυσκολίες, πελαγώνουμε, απογοητευόμαστε ή ξενερώνουμε. Αρκούν δύο ώρες μέσα στο ΣΕΦ ώστε ο χρόνος να παγώσει. Τα προβλήματα να μπουν στην άκρη και το μοναδικό συναίσθημα που μας διακατέχει να είναι η απόλυτη έκσταση. Αυτή δεν έρχεται μέσω της νίκης, αλλά μέσω της θέλησης που βλέπουμε ότι υπάρχει.  Κάπως έτσι, οι Ερυθρόλευκοι έχουν καταφέρει να κάνουν τους οπαδούς τους να κοιτάζουν το ρολόι τους την ώρα που τελειώνει ένας αγώνας, ώστε να μετρήσουν τις ώρες για τον επόμενο… Και αυτό είναι πιο σπουδαίο από κάθε τίτλο, αφού δείχνει τι εστί πραγματική αγάπη…

Σχετικά Άρθρα

Back to top button