Σε αυτή τη ζωή που ζούμε πρέπει να ζητάμε συγνώμη όταν κάνουμε λάθος. Εγώ, λοιπόν, σήμερα οφείλω μία μεγάλη συγνώμη στον Θανάση Ανδρούτσο. Ενα συγνώμη γιατί δεν πίστεψα ότι θα μπορούσε να ανταποκριθεί στο ρόλο του δεξιού μπακ και με την παρουσία του ο Ολυμπιακός έκανε ακόμα μία μεταγραφή ,με δικό του παιδί απο τις ακαδημίες.
Σε κάθε ματς, δεν ξέρω για εσάς, εμένα με εντυπωσιάζει σε κάθε ματς ο τύπος. Βγάζει πάθος, βγάζει ένταση ,δυναμική και ας μην την ξέρει καλά τη θέση. Μερικές φορές δεν φτάνει μόνο η ποιότητα αλλά και η καρδιά. Το πάθος. Και μην ξεχνάμε ότι ο Θανάσης την “πονάει” τη φανέλα. Από τις ακαδημίες, μικρό παιδάκι.
Σήμερα, λοιπόν, βλέποντας τον Λαλά, χαμένο μέσα στο ματς αναπόλησα τον Ανδρούτσο. Και ο μπαγάσας με δικαίωσε. Σέντρες -ένταση στα μαρκαρίσματα πολύ “γεμάτο” ημίχρονο που έκλεισε πολλές απο τις “τρύπες” που άφησε ο Γάλλος.
Πραγματικά του αξίζουν πολλά ΜΠΡΑΒΟ!!!Ακόμα και αν χρειάστηκε να έρθει η δικαίωση για αυτόν στα 24, αλλά και σε μία άλλη θέση ,ξένη σε αυτόν. Μου θυμίζει την περίπτωση Γεωργάτου(μακάρι να φτάσει στο επίπεδο του “Γκέο) ,τον οποίο ο Μπάγεβιτς από παίκτη της μεσαίας γραμμής τον καθιέρωσε ως αριστερό μπακ και έφτασε να πάρει μεταγραφή στην Ιντερ.
Οσον αφορά στο ματς, η κόντρα που έβγαλε ο ΠΑΣ στον Ολυμπιακό δεν ήταν παράξενο γεγονός για μένα. Η ομάδα του Γιαννίκη είναι εξαιρετικά σκληρός αντίπαλος και ιδιαίτερα ποιοτικός θυμίζοντας πιο πολύ γερμανική παρά Ελληνική ομάδα. Κοίταξε στα μάτια τον Ολυμπιακό και θα πω και κάτι. Αν ο Ολυμπιακός υποτιμήσει τον αντίπαλο στη ρεβάνς θα έχει πρόβλημα. Δεν είναι τυχαίο ότι σε δύο ματς στους “Ζωσιμάδες” πήρε ισοπαλία ,άσχετα αν και στα δύο ματς έφαγε πετσόκομμα από τη διαιτησία και στο Καραϊσκάκη χρειάστηκε ο Χασάν για να καθαρίσει η μπουγάδα στο 90.
