Θυμάμαι ακόμα, ήμουν παιδάκι και εγώ όπως και πάρα πολλοί ακόμα, όχι μόνο όταν μας φέρανε μέσα στο Καραϊσκάκη, αλλά όταν μας φέρανε και μέσα στο ΣΕΦ. Για να πάμε να δούμε από κοντά αρχές δεκαετίας του 90 την αναγέννηση του Θρύλου.
Εκεί το 1994, ο εκφωνητής του ΣΕΦ, Στάθης Γαβακης, η γνώριμη φωνή που έχουμε μάθει να ακούμε κυρίως στη μπάλα ανακοίνωνε την μπασκετική αποστολή. Όταν έφτανε η ωρα ανακοίνωνε ένα λιγνο πιτσιρικά ο οποίος όμως έμελλε να γίνει σημαία της ομάδας μας για όλα τα χρόνια που θα ακολουθούσαν. “Νούμερο 11, ο Μίλαν Τόμιιιιιτς”. Και τι έκανε ο άνθρωπος! Πόσο μπάσκετ ήξερε και πόσο τον αγαπήσαμε. Και μια φράση του χαρακτηριστική την οποία άκουσαν τα τότε οκταχρονα αφτιά μου και δεν ξεχνώ πότε. Μια φράση που ξανάρχεται στο μυαλό όταν βλέπουμε εκείνες τις κασέτες του ΤΑΚ Ολυμπιακός που είχαν βγει στην μπουτίκ με την πορεία στη Σαραγοσα:
-Για τους βαζελους έχω να πω ότι θα χάσουν σίγουρα. Αυτό είναι από μενα”. Και καπακι η εικόνα έδειξε τη τρίποντη βόμβα στη Σαραγόσα! Μια εικόνα αυτή και άλλη μια αυτό το ξεφάντωμα στη Ρώμη που σήκωσε το πρώτο.
Και ενώ μπορούσε, δε πήγε πουθενά. Στα ωραία, στα δύσκολα ήταν εδώ. Παίκτης, προπονητής, βοηθός, μια ζωή ολάκερη. Έζησε μαζί μας τον κατήφορο, ήταν δίπλα στην αναγέννηση ξανά. Μίλαν Τομιτς ένας αθεράπευτα δικός μας Ολυμπιακός.
Σήμερα μάθαμε το νέο που πρώτα από όλα μας χαροποίησε και συνάμα μας έφερε μια γλυκιά θλιψη που θα τον αποχωριστουμε. Το άξιζε ο Μίλαν και πλέον γίνεται πρώτος προπονητής στο αδερφικο μας σωματείο, τον Ερυθρό Αστέρα.
Να πας στο καλό Μίλαν με τις ευχές και την αγάπη όλων μας να πετύχεις στη νέα σου μεγάλη πρόκληση. Και να θυμάσαι ότι εμείς όλοι εδώ στον Θρυλο σε περιμένουμε πάντα! Είσαι κομμάτι αναπόσπαστο της καρδιάς μας και της Ιστορίας του Θρύλου.
Εις το επανιδείν αγαπημένε μας Μίλαν!
