Δεν θα ξεκινήσω με διθυράμβους και τρελές ιστορίες για την πρόκριση του Ολυμπιακού και την παρουσία του στους 32 του Γιουρόπα Λιγκ. Και ξέρετε γιατί; Γιατί πολύ απλά ,πολύ όμορφα, πολύ μάγκικα, οι Πειραιώτες αποτελούν μία σπουδαία ,μία υπολογίσιμη και μία σημαντική δύναμη στην Ευρώπη. Αρα, έγινε το αυτονόητο.
Δεν θα μπορέσω όμως να μην αφιερώσω αυτή την επιτυχία σε όλους αυτούς που εύχονταν ο Ολυμπιακός να μην περάσει στην Ευρώπη γιατί ,έλεγαν, ότι το ποδοσφαιρο μας δεν είναι λεει σε καλή κατάσταση, αλλά φοβόντουσαν να μας πουν ότι τα έλεγαν αυτά επειδή οι ομάδες τους αποκλείονται από κάτι καφενεία η πολύ απλά οι ομάδες τους δεν συμμετέχουν στην Ευρώπη. Περαστικά τους.
Για ακόμα μία φορά πάντως ο Ολυμπιακός πήγε να αυτοκτονήσει. Και αυτό γιατί έκανε πάνω απο 20 τελικές και έχασε πολλες ευκαιρίες , κάποιες απο τύχη και κάποιες από ανοησία, κυρίως του Ποντένσε. Και πάλι καλά που ο Ζάρντε έκανε το πέναλτι και πάλι καλά που το πέναλτι το εκτέλεσε ο Ελ Αραμπί που όπως είπε “ήταν υποχρέωση του ένα γκολ”. Θέλει πάντως πολλά κιλά κακάλα για να εκτελεσεις πέναλτι λίγο πρίν το τέλος ενός κρίσιμου αγώνα.
Η ομάδα λοιπόν πέρασε στους “32” και να σας πω την αλήθεια γουστάρω που οι υποψήφιοι αντίπαλοι της είναι δύσκολοι. Πολύ απλά γιατί ο Ολυμπιακός δεν θα είναι φαβορί. Αν πέσει με την Ιντερ ας πούμε η κάποια άλλη δυνατή ομάδα, η αντίπαλος του θα έχει το “πρέπει” και όχι ο Θρύλος. Μέχρι τότε έχουμε ακόμα.
Από κει και πέρα, ο Ολυμπιακός πρέπει να βελτιωθεί στη διαχείριση των αγώνων. Το τετράλεπτο του τρόμου(41-45) στο πρώτο μέρος ήταν ότι χειρότερο .
Από την άλλη, ο Μαρτίνς θα πρέπει να είναι λιγότερο αγχωμένος και να έχει μία μεγαλύτερη προσοχή στην κατανομή χρόνου στο ρόστερ. Ποτέ δεν κατάλαβα πχ γιατί έβαλε τον Λοβέρα και όχι τον Ραντζέλοβιτς που θα μπορούσε να κάνει άνω-κάτω τους Σέρβους.
Και για το τέλος θέλω να εκφράσω μία απορία. Υπήρξαν κάποιοι που είπαν ότι είναι κακό για τον Ολυμπιακό που θα συνεχίσει ατην Ευρώπη γιατί δεν θα έχει το μυαλό του στο Πρωτάθλημα. Συγνώμη, αλλά αυτό είναι μία εντελώς ηλίθια ελληνική λογική. Οι ομάδες που θέλουν να λέγονται σοβααρές και με κίνητρο επιτυχίας στην Ευρώπη ΟΦΕΙΛΟΥΝ να έχουν τη δυνατότητα να κρατούν και ένα και δύο και τρία καρπούζια στην μασχάλη. Αρκεί να υπάρει σωστή διαχείριση.
