Δεν άντεξε, δεν μπόρεσε, δεν τα κατάφερε, ο Θρύλος και τελικά γνώρισε την ήττα στο τελικό από την Φενέρμπαχτσε. Το πάλεψε απέναντι σε όλους και σε όλα. Απέναντι σε μία πολύ φορμαρισμένη ομάδα, απέναντι σε ένα πολύ “εχθρικό” κοινό, απέναντι στην Φενέρ που επί της ουσίας έπαιζε εντός έδρας.
Όλα εναντίον του, όμως ο Θρύλος πάλεψε όσο άντεξε. Έκανε ότι μπορούσε και τα παιδιά του Γιάννη Σφαιρόπουλου τα έδωσαν όλα. Όλη τους την καρδιά, όλη τους την ψυχή, όλη τους την αγάπη, τα πάντα. Απλά, “λύγισαν” στο τέλος χάνοντας μόνο ένα τρόπαιο αλλά κερδίζοντας πολύ περισσότερα.
Για αυτό λοιπόν, δεν χρειάζονται δάκρυα για αυτήν την ομάδα που μας έχει γεμίσει με περηφάνεια, δόξα και απίστευτες χαρές, τόσα χρόνια. Τα κέρδη είναι πάρα πολλά και δεν είναι άλλο από την εμπειρία, το πείσμα και την καρδιά που επιπροσθέτως απέκτησε αυτή η ομάδα.
Διότι νίκες όπως αυτές με την ΤΣΣΚΑ μπορούν να φτιάξουν χαρακτήρα σε παίκτες αλλά και σε μία ομάδα ολόκληρη. Νίκες που τις ζεις μια φορά στην ζωή σου και τις θυμάσαι για πάντα και γίνονται, αναπόφευκτα οδηγός για τις επόμενες επιτυχίες.
Εξάλλου, όπως λέει και ο ποιητής, “εδώ που έφθασες, λίγο δεν είναι, τόσο που έκαμες, μεγάλη δόξα”.
Για αυτό λοιπόν, όχι δάκρυα για αυτή την ομάδα που μας έχει δώσει τόσες χαρές και μας έχει φουσκώσει με υπερηφάνεια. Σήμερα τον Ολυμπιακό μας τον αγαπάμε ακόμα πιο πολύ. Και επειδή τίποτα δεν τελειώνει, ξεκινά η προετοιμασία για τους τελικούς της Α1 και την επόμενη χρονιά για τον τελικό που γίνεται στο Βελιγράδι.
Δεν πειράζει, Θρύλε! Εμείς θα σε αγαπάμε ακόμα πιο πολύ και μην σε νοιάζει. Το ταξίδι ήταν υπέροχο. Συνεχίζουμε ακόμη πιο δυνατά!
