Δύο λέξεις χαρακτηρίζουν το τελείωμα της φετινής σεζόν για τον Μπασκετικό Ολυμπιακό. Η πρώτη είναι Αδειος και η δεύτερη …αποτυχία.
Για την πρώτη λέξη, ο εύστοχος τίτλος του Redaroume στην κριτική του ματς λέει πολύ απλά την αλήθεια. Που όπως έχω γράψει και άλλες φορές είναι πικρή.
Από τον Απρίλη και μετά, ο Ολυμπιακός έπαιξε 12 τελικούς. Με Εφές ,5 μάτς, δύο στο φάιναλ φορ και 5 στην Ελλάδα συν το παιχνίδι με τον Αρη για το 3-0,μετά τον τελικό με τη Φενέρ.
Σε κανένα από τα 5 παιχνίδια, των τελικών η ομάδα δεν ήταν καλή. Με τον Πασκουάλ, που έχει ακούσει τόσα, να παίζει εξαιρετική άμυνα πάνω στον Σπανούλη και να τον βγάζει εκτός ρυθμού,το ίδιο και τον Πρίντεζη, τον Μπίρτς, που έκανε μία εξαιρετική σεζόν, να μοιάζει παίκτης της σειράς, τον Μάντζαρη, τον Παπανικολάου να έχουν ξεσπάσματα, τους Παπαπέτρου και Αγραβάνη να είναι ασταθείς, ο Γιάνγκ μέτριος και να μένει ο Μιλουτίνοφ που έβγαζε μία αγωνιστική άνοδο.Και βέβαια, δεν μπορούμε να μη σταθούμε στους τραυματίες που έλειψαν πολύ(Χάκετ και Λοτζέσκι), να μην πούμε για κάποια σφυρίγματα των διαιτητών που στο δεύτερο και το τέταρτο ματς έπαιξαν ρόλο, αλλά όταν στον 5ο τελικό μένεις 6 λεπτά χωρίς καλάθι και ο Παναθηναϊκός σε εκτελεί από παντού, πάει να πει ότι ή είχες παραδοθεί στην κούραση σου ή απλά δεν είχες πλάνο αντιμετώπισης ούτε στην άμυνα, αλλά κυρίως στην επίθεση.
Πάμε και στην αποτυχία. Οταν ο Παναθηναϊκός, των χιλίων και ενός προβλημάτων, έρχεται μέσα στο ΣΕΦ και σου παίρνει δύο τίτλους πως να πείς κάτι άλλο, εκτός από το ότι…αποτύχαμε. Και αν στον ημιτελικό του Κυπέλλου έχεις και τη δικαιολογία των διαιτητών στο 5ο ματς τι να πεις. Αν και απεχθάνομαι την έκφραση “το θέλανε πιο πολύ” δεν μου βγαίνει κάτι άλλο να πω για τους παίκτες του Παναθηναϊκού, που έκαναν ντάμπλ σε μία σεζόν που έμοιαζε χαμένη.
Και μέσα σε όλα, έρχεται, με ισορροπημένο το ματς ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος, που ξέρει να προστατεύει εξαιρετικά την ομάδα του, κόβει βόλτα μέχρι την γραμματεία, κράζει τους διαιτητές και κανείς δεν λέει τίποτα.. Και κάπου στους 20 πόντους διαφορά αποχωρεί ξέροντας ότι το ματσάκι έχει τελειώσει. Φανταστείτε τέτοια συμπεριφορά να είχαν κάνει οι Αγγελόπουλοι ή ο Μαρινάκης που πέρυσι έλεγαν κάποιοι και έγραφαν ότι προκάλεσε επειδή πήγε στη Λεωφόρο και την Τούμπα.
Απο δω και πέρα, η επόμενη χρονιά είναι κομβική. Ο Ολυμπιακός θα πρέπει να αλλάξει πράγματα για να είναι ακόμα πιο δυνατός. Με τον Σπανούλη στα πατημένα 35, οι Πειραιώτες πρέπει να βρουν τον τρόπο να αλλάξουν κομμάτι της φιλοσοφίας και να μην κινούνται όλα γύρω από τον Βασίλη. Ο Kill bill, θα πρέπει να είναι ξεκούραστος, με την εμπειρία του να δίνει λύσεις όταν πρέπει ,αλλά παράλληλα μέσα σε όλα οι Πειραιώτες πρέπει να βρουν ένα παίκτη ,που όταν ο Σπανούλης θα πει αντίο θα αναλάβει εκείνος τη μπαγκέτα του ηγέτη. Ισως αυτός να είναι ο Γκριν , ίσως κάποιος άλλος που μπορεί να είναι και Ελληνας. Δεν μπορεί όταν κλείνουν τον Σπανούλη οι αντίπαλοι με τριπλές βοήθειες η ομάδα να μην μπορεί να αντιδράσει.
Και επειδή πιστεύω και στον Σφαιρόπουλο και στους Αγγελόπουλους θεωρώ ότι θα παρθούν αυτές οι αποφάσεις που θα κρατήσουν την ομάδα ψηλά στην Ευρώπη και θα την ξαναφέρουν στην κορυφή της Ελλάδας.
