Eχει τύχει αρκετές φορές να γράψω για την απλότητα του ποδοσφαίρου ως άθλημα αλλά και πως ,ουκ ολίγες φορές οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές,(παίκτες και προπονητές) αλλά και εμείς οι δημοσιογράφοι το κάνουμε δύσκολο, οι πρώτοι με τις επιλογές τους και εμείς με το να προσπαθήσουμε να εξηγήσουμε αυτό που βλέπουμε, δίχως οι περισσότεροι να το έχουμε σπουδάσει το προπονητηλικι.
Η νίκη του Ολυμπιακού επί της Σλόβαν ήταν μία αποθέωση της απλότητας για τον σύλλογο και τον προπονητή που έκανε τα απολύτως απαραίτητα στην τακτική, έχοντας όλα τα εργαλεία στη φαρέτρα του ,πλήν Σεμέδο αλλά από επιλογή, μία ενδεκάδα που ξεκίναγε απο ένα έμπειρο κίπερ ,.μία τετράδα στην άμυνα με εμπειρία και ποιότητα, δύο εξαιρετικούς μέσους στα χαφ και ένα αστεράκι(Αγκιμπού) με το εργαλείο Μασούρα και τον Δάσκαλο Βαμπουενά με τον Ελ Αραμπί μπροστά.
Το πρώτο απλό λοιπόν ήταν μία λογική ενδεκάδα και όχι πειραματική όπως ίσως ανάγκασαν τα προβλήματα να παρατάξει ο Μαρτίνς στα ματς με Νέφτσι και Λουντογκόρετς ,όπου ακόμα και έτσι ο Ολυμπιακός αποκλείστηκε στη Ρώσικη ρουλέτα των πέναλτι.
Το δεύτερο απλό ήταν να μην αφήσει χώρους στον Βάις, πρωτίστως και τους υπόλοιπους φορ της Σλόβαν να δράσουν. Μία τελική ,άντε δύο έκαναν ,η πρώτη στο 74.
Το τρίτο λογικό να αλλάξει κάποια στιγμή τη θέση των Καμαράδων(επί τω Ελληνικό). Λιγο πιο επιθετικός ο Μαντί απο το να είναι δίπλα στον Εμβιλά και πιο πίσω τον Αγκιμπού που μπορεί το scouting να τον θέλει αριστερό εξτρέμ αλλά το τυπάκι και σαν αμυντικό χαφ δεν είναι κακός. Μέχρι τώρα σε τρία ματς έχει κάνει κοντά στα 12 κλεψίματα. Ενα νέο αστέρι γεννιέται.
Το τέταρτο απλό που πρέπει να καταλάβει και ο Μαρτίνς είναι ότι έχει στα χέρια του μία ομάδα με πολλά εργαλεία που θα πρέπει να τα διαχειριστεί και να τους βγάλει τον καλύτερο τους εαυτό . Ακόμα ο Professor στη διαχείριση των δυσκολιών έχει το θεματάκι του και θα πρέπει να κοιτάξει να εκμεταλλεύεται όλους τους παίκτες και όχι να είναι μόνο πιστός στα “Εργαλεία” του γιατί κάποια στιγμή θα χάσει και ο ίδιος.
Πέμπτη σημαντικότερη κίνηση και πολύ απλή ,ήταν η κίνηση Μαρινάκη να πάει στο Ρέντη αμέσως μετά τη Λουντογκόρετς. Εστειλε τα μηνύματα του εκεί που έπρεπε, έβαλε χέρι σε αυτούς που έπρεπε και λίγο μετά έφερε στην ομάδα τον Ρόνι Λοπες με αγοραστική αξία 10.000.000 ως δανεικό απο τη Σεβίλλη, είχε προλάβει να δώσει 5.000.000 για τον Ονιεκούρου, είχε φέρει τον Βατσλίκ και ετοιμάζεται να κάνει άλλες δύο κινήσεις το λιγότερο για να διασφαλίσει την επιτυχία και να κάνει πιο απλή τη ζωή του προπονητή. Και ρωτάω. Υπάρχει πιο μάγκας Πρόεδρος απο τον Μαρινάκη?
