O πιο μεγάλος και σπουδαίος μήνας φτάνει στην τελική του ευθεία για τον Ολυμπιακο που πλέον εχει το ματς με τον ΠΑΟΚ και τα δυο με την Αρσεναλ στα οποία θα κριθούν πρώτα η ευρωπαϊκή του πορεία και εν συνεχεία η πρώτη θέση στην κανονική περίοδο .
Φτάνοντας στην τελική ευθεία λοιπόν και κάνοντας ενα μικρο απολογισμό εύκολα μπορούμε να καταλήξουμε οτι η ομάδα έχει κάνει πολλούς και μικρούς άθλους τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη. Με πολύ δουλειά, αρκετές αναποδιές αλλά και προσήλωση στον στόχο.
Να συμφωνήσουμε σε κάτι. Οτι με λάθη που εχει κάνει η και κολλήματα που έχει , ο Μαρτινς είναι ένας κανονικός προπονητής . Ενας επαγγελματίας που δεν κοιτάει τίποτα άλλο από το να μπαίνει στο Ρέντη και να ξεχνάει να φύγει. Και δεν είναι τυχαίο πως οι προσωπικότητες της ομάδας τον γουστάρουν. Και αυτό είναι σημαντικό.
Από όσα έχω μάθει απο την εμπειρία μου μέσω ρεπορτάζ και ενασχόλησης με ομάδες ένα από τα πιο σημαντικά συμπεράσματα που έχω βγάλει είναι πως αν οι παίκτες εμπνέονται απο τον προπονητή θα τον κάνουν μάγκα και θα παίζουν για πάρτη του. Ισως και ακόμα αυτοί που νιώθουν οτι αδικούνται από αυτόν. Αυτό που ίσως δεν έχει ξεπεράσει ακόμα ο Μαρτίνς είναι το άγχος. Δεν είναι ακόμα στο 100% απελευθερωμένος γιατί αισθάνεται από την ατμόσφαιρα που ζει και μαθαίνει ότι σε κάθε ματς κρίνεται. Και είναι κρίμα να υπάρχει κριτική για ένα τόσο καλό προπονητή. Ισως η δικαίωση και απελευθέρωση έρθει με τον τίτλο του Πρωταθλητή και γιατί όχι και με ενα Double. Άλλωστε στην Ελλάδα, δυστυχώς ολοι κρίνονται εκ του αποτελέσματος και όχι της δουλειάς.
