Θα δανειστώ μία έκφραση του αείμνηστου Φίλιππα Συρίγου ξεκινώντας αυτό το κείμενο. Είναι πραγματικά να γελάει κανείς με αυτά που ακούμε και διαβάζουμε τον τελευταίο καιρό όσον αφορά στον Ολυμπιακό.
Η ομάδα του Μαρτίνς ,χωρίς να παίζει το σπουδαίο ποδόσφαιρο του πρόσφατου παρελθόντος χρόνου, είναι κοντά στην κατάκτηση του 47ου Πρωταθλήματος και τρίτου σερί και στα ημιτελικά του Κυπέλλου Ελλάδας. Και όμως κάποιοι προσπαθούν να μειώσουν αυτή την επιτυχία και να περάσουν τα δικά τους μηνύματα θέλοντας να πείσουν κάποιους ότι ντε και καλά ο κόσμος της ομάδας είναι στεναχωρημένος και δεν θέλει το Πρωτάθλημα . Φοβερά πράγματα. Και το χειρότερο είναι πως κάποιος κόσμος πέφτει σε αυτή την παγίδα .
Είναι δυνατόν σε ένα Πρωτάθλημα που ΟΛΟΙ είναι απέναντι στον σύλλογο , που έχουν γίνει τόσες πολλές συμμαχίες απέναντι στον Ολυμπιακό, που έχει δεχτεί τόσο βρώμικο πόλεμο να υπάρχει Ολυμπίακός που είναι απογοητευμένος επείδή παίρνει το Πρωτάθλημα χωρίς να παίζει σούπερ ποδοσφαίρο με τις δικαιολογίες να υπάρχουν και να είναι απόλυτα σοβαρές ;
Eίναι δυνατόν να απογοητευτείς όταν έχεις αποκλειστεί απο την Αταλάντα που προχωράει στην Ευρώπη και είναι στο τοπ-4 του Καμπιονάτο; Και μάλιστα στο πρώτο παιχνίδι να της έχεις κάνει και τη ζωή δύσκολη;
Είναι δυνατόν να έχεις δημιουργήσει μία ομάδα η οποία έχει ταλέντο με αρκετά νέα παιδιά και που έχει το μέλλον μπροστά της κάποιοι να μειώνουν αυτή την προσπάθεια;
Είναι δυνατόν να έχεις ένα φοβερό επιθετικό ,όπως ο Ελ Αραμπί, που έχει γράψει ιστορία με τον σύλλογο και κάποιοι να μειώνουν τον παίκτη και τη μία να τον βγάζουν άχρηστο και γέρο ,άλλοι να τον λένε ξενερωμένο και άλλοι να καλούν τον Μαρινάκη να τον αφήσει να φύγει επειδή είναι 35 στα 36;
Είναι δυνατόν ,εν τέλει, να έχεις διοικητικό ηγέτη τον Μαρινάκη που τα έχει βάλει με όλους και όλα και τους νίκησε με την κατάκτηση τίτλων και έχει μετατρέψει τον σύλλογο στον μεγαλύτερο πολυαθλητικό σύλλλογο με κατακτήσεις τίτλων στην Ευρώπη για τον Ερασιτέχνη να γκρινιάζεις;
