Οπως έχει διαμορφωθεί στον Ολυμπιακό η κατάσταση το μόνο πράγμα που μπορεί να πει κανείς είναι πως κάθε παιχνίδι είναι και ένα μάθημα για όλους. Από τον κόουτς Μπαρτζώκα μέχρι και τους παίκτες.
Οπως έγραψα και όταν ο κόουτς ανέλαβε τις τύχες του Ολυμπιακού, ο Μπαρτζώκας δεν είναι ο μάγος που θα μετατρέψει την ομάδα σε αυτό που ήταν πριν λίγο καιρό. Χρειάζεται υπομονή και στήριξη απο όλους.
Οπότε δεν χρειάζεται απο κανένα πολλά και παχιά λόγια , αλλα πίστη -αφοσίωση και προσμονή. Ενα απο τα πράγματα που μου άρεσαν την Παρασκευή ήταν ο Βεζένκοφ. Προσωπικά ο παίκτης αυτός είναι καψούρα μου. Είναι ένας παίκτης με τεράστιο ταλέντο που ίσως και λόγω δικών του λαθών δεν έχει κάνει το “μπαμ”. Ο Βεζένκοφ μπορεί να εξελιχθεί σε παίκτη -κλειδί για την ομάδα τα επόμενα χρόνια . Και το δείχνει.
Το ίδιο ισχύει και για τον Κόνιαρη. Που θα πρέπει να μποει και αυτός περισσότερο στην επιθετική εξίσωση. Το έχει στο αίμα του ο εορτάζων Αντώνης. Και δεν είναι τυχαίο πως πολλές φορές που η ομάδα δεν βρίσκει τρίποντο ,το παίρνει απο εκείνον. Με λιγα λόγια έχει καλώς εννοούμενη μπασκετική αλητεία στο αίμα του και αυτό είναι κάτι που δεν περνάει απαρατήρητο. Μέσα σε όλα είναι και ένας πιστός “Αμυντικός σκύλος” που βάζει την ομάδα πάνω απο τον εαυτό του και όπως και ο Βεζένκοφ έτσι και αυτός μπορούν να γίνουν σημεία αναφοράς τα επόμενα χρόνια.
