Στην Ελλάδα της υπέρτατης ηδονής και της απόλυτης αυτοκαταστροφής οι τακτικές Ιωάννη Μελισσανίδη είναι κάτι παραπάνω από must. Γράφει ο Redistas.
Θυμάμαι, γιατί κρατάω αρχείο, τι γραφόταν και τι λεγόταν για το δίδυμο της αποθέωσης των άκρων ,Λαλά και Ρεάμπτσιουκ .Ειδικά τον Γάλλο και λιγότερο τον Μολδαβό, τους είχαν περάσει πριονοκορδέλα στην κριτική. Η αλήθεια είναι πως λίγοι τους ήξεραν, με τον Ρεάμπτσιουκ να έρχεται από μία μικρή ομάδα της Πορτογαλίας, και τον Λαλά απο τη Στρασμπούρ, ωστόσο ο Ολυμπιακός είχε προλάβει την ΑΕΚ ως έλεγαν τα ρεπορτάζ.
Λίγα βίντεο από τον Ολεγκ, πολλά απο τον Κένι ,αλλά όσο δεν έβλεπαν κάποιοι Τσιμίκα και Ομαρ κλείνοντας τα μάτια και ανοίγοντας τα , άρχισε η μίρλα και η κριτική. Λίγοι ήταν αυτοί που έκαναν υπομονή. Ο Μαρτίνς δεν άκουγε και πολλά ξέροντας ότι ο Ρεάμπτσιουκ είναι το βιονικό αγόρι και με την εμπιστοσύνη που τον περιέλαβε του έδωσε το χρόνο και το έναυσμα να πάρει αυτό που πρέπει και θέλει από τον παίκτη του με τη συμπλήρωση ενός χρόνου.
Οσο για τον Λαλά και αφού μόνο εγώ δεν έπαιξα δεξί μπακ αρκούσε ένα τετ α τετ συζήτησης και ξεκαθαρίσματος με τον Μαρτίνς για να βγάλει ο Γάλλος εγωισμό αλλά και ποιότητα. Ω του θαύματος, το δίδυμο των άκρων αποθεώνεται και όπως έλεγαν σε σύνθημα και οι ΠΑΣΟΚτζήδες για τον Ανδρέα Παπανδρέου, ο αγώνας τώρα δικαιώνεται .Είναι πάντως φοβερό πως από το απόλυτο κράξιμο των δύο πήγαμε στην απόλυτη αποθέωση.
Οσο για το μπάσκετ, δεν λέω, με πόνεσε η ήττα απο τον Παναθηναϊκό. Αλλά δεν μπορούμε να απαξιώνουμε έτσι μία ομάδα η οποία έχει ως πρώτο στόχο το Πρωτάθλημα που έχει πολύ δρόμο ακόμα. Και στο κάτω -κάτω, ο Παναθηναϊκός δεν έπαιξε κανένα σοβαρό μπάσκετ, αλλά 40 λεπτά ζώνη με τρίποντα εκτός λογικής και μπόλικη τύχη. Πως το λένε στην καθομιλουμένη …Κωλοφαρδία υπέρ του δέοντος. ΟΛΟΙ μας πρέπει να είμαστε κοντά στην ομάδα και στο τέλος το ντάμπλ θα κατοικοεδερεύει στο ΣΕΦ.
