Eνα ακόμα ντέρμπι και μία ακόμα αποτυχία για τον Ολυμπιακό που δείχνει ότι δεν μπορεί. Κάτι του λείπει. Και όλα αυτά φέρνουν απογοήτευση και πίκρα στον κόσμο που βλέπει από τις 5 Φεβρουαρίου το Κύπελλο να έχει χαθεί και το Πρωτάθλημα να βρίσκει τους “Ερυθρ’ολευκους” στους -9.
Αν κάνουμε μία βόλτα στα Social Media τα βέλη πέφτουν πρώτα στον Πρόεδρο της ομάδας, Βαγγέλη Μαρινάκη, και στον προπονητή Κάρλος Καρβαλιάλ. Στον πρώτο χρεώνουν ότι δεν ασχολείται και στον δεύτερο ότι δεν κάνει για τον πάγκο του Ολυμπιακού έχοντας αλλάξει 22 ομάδες στην καριέρα του και γενικά μοιάζει μπερδεμένος.
Ας δούμε ωστόσο τα πράγματα. Είναι αλήθεια ότι ο Βαγγέλης Μαρινάκης δεν ασχολείται; Θεωρώ πως είναι εντελώς λάθος αυτή η προσέγγιση. Ολα αυτά τα χρόνια που είναι στον σύλλογο ,απο το 2010 μέχρι και σήμερα, και ανέβασε επίπεδο τον Ολυμπιακό σε θέματα που αφορούν στο γήπεδο Καραισκάκη , σε διασυνδέσεις με την Ουέφα, στο Ρέντη ,έφερε δυνατά ονόματα ,ακαδημίες υψηλού επιπέδου, κατέκτησε τίτλους, έκανε ένα Ερασιτέχνη Ολυμπιακό το μεγαλύτερο πολυαθλητικό σύλλογο και δεχόμενος βρώμικο και άδικο πόλεμο βγήκε μπροστά καταδεικνύοντας με τον πλέον εύγλωττο τρόπο το “μόνοι μας” η στην περίπωση του “μόνος μου και όλοι σας”.
Από την απόλυση Μαρτίνς και μετά είναι αλήθεια πως οι επιλογές δεν βγήκαν ούτε σε προπονητές ,ούτε σε παίκτες σε πολύ μεγάλο βαθμό. Σε κάποιους(Μίτσελ η Κορμπεράν η κατά κάποιους και τον Μαρτίνεθ) να μην υπήρχε υπομονή. Ποις όμως μπορεί να κατηγορήσει τον Βαγγέλη Μαρινάκη ότι παράτησε την ομάδα; Ο ίδιος έκανε αλλαγές, εμπιστεύτηκε και εμπιστεύεται ανθρώπους για συνεργάτες του στο κομμάτι των μεταγραφών και της οργάνωσης και δίνει χρήματα- ουκ ολίγα -για να βελτιωθεί αυτό το οποίο βλέπουμε. Μέχρι τώρα τα πράγματα δεν είναι αυτά που θέλει ο κόσμος και κυρίως αυτά που ονειρεύεται ο ίδιος, που πίστεψτε μας, πονάει περισσότερο απο τον οποιονδήποτε.
Aυτό που περιμένουν αρκετοί είναι το ξέσπασμα του 2010, όταν ανέλαβε την ομάδα και με συνοπτικές διαδικασίες έφερε πίσω τον Βαλβέρδε, έκανε σπουδαίες μεταγραφές και δημιούργησε μία καινούργια αυτοκρατορία. Και σαν οπαδός που είναι της ομάδας ίσως αυτό να μην αργήσει.
Πάμε και στον Καρβαλιάλ τον οποίο τον έχω χαρακτηρίσει ως καθηγητή. Με 22 ομάδες στην πλάτη του και χωρίς να έχει βιώσει τον πρωταθλητισμό μου θυμίζει τον …καθηγητή που έχοντας απέναντι του τους μαθητές του, τους μιλάει ,τους εξηγεί , αλλά φαίνεται πως δεν τους εμπνέει η πολύ απλά αδυνατεί να ανταπεξέλθει. Και αυτό είναι πρόβλημα. Σε ένα ακόμα ματς παρέταξε μία ενδεκάδα που δεν είχε προσανατολισμό. Δεν ήξερε αν έπρεπε να πάει για νίκη η να μη χάσει. Και στις δύο περιπτώσεις είναι λάθος.. Και το χειρότερο είναι πως από την στιγμή που η ομάδα δεν παίζει άσχημα, αν εξαιρέσεις το γκολ ,κάνεις τρεις αλλαγές ,βάζοντας δίπλα στο Ναβάρο ,τον Ελ Κααμπί που μάλλον δεν ήξερε ούτε το μικρό όνομα του Ισπανού, τον Φορτούνη με τον Κίνι αριστερά ,βγάζοντας Ορτέγα-Ρίτσαρντς και τον Αλεξανδρόπουλο μειώνοντας τη δυναμική του κέντρου.
Ο Καρβαλιάλ ζήτησε παίκτες από τη διοίκηση και αυτή με όποιον τρόπο μπορούσε, τους έφερε. Το ερώτημα είναι αν ο Καρβαλιάλ αντέξει μέχρι το τέλος. Δηλαδή αν η ομάδα αποκλειστεί απο τη Φερεντβάρος, δεν ανταποκριθεί στα επερχόμενα ντέρμπι ,θα είναι εδώ πριν τα πλέι οφ; Πως θα προχωρήσει ο σύλλογος απο εδώ και πέρα; Υπάρχει το κομμάτι των ανανέωσεων παικτών, κάποιοι ήδη έχουν αγοραστεί.
Για μένα ο Ολυμπιακός θα πρέπει να αποφασίσει απο τώρα τι θα κάνει..Θα κρατήσει τον Καρβαλιάλ και θα τον πιστέψει ελπίζοντας ότι η υπομονή θα του βγεί(περίπτωση Μαρτίνς), η το καλοκαίρι θα αλλάξουν πάλι τα πράγματα και θα έχουμε νεες αφίξεις και νέα …υπομονή. Και όλα αυτά με τον φόβο η ομάδα να μείνει εκτός Ευρώπης, αν τερματίσει τέταρτη και ο Αρης πάρει το Κύπελλο. Διότι τότε δεν θα είναι απλά ιστορική η ενδεχόμενη αποτυχία στον εορτασμό 100 χρόνων του συλλόγου, αλλά θα φέρει και τεράστιο ξενέρωμα και σε παίκτες αλλά και στον κόσμο που πραγματικά έχει στερέψει απο συναισθήματα
