ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

Το “πρόσωπο” του Ολυμπιακού

14729262_1440455992636079_2151282333693450921_n

Γράφει ο Θάνος Πέππας

Ο Ολυμπιακός στο πέρασμα της 91χρονης ιστορίας του έχει συνδεθεί άρρηκτα με κάποιες σταθερές αξίες. Για παράδειγμα, τα ερυθρόλευκα, το Ολυμπιακό Ιδεώδες, το ευ αγωνίζεσθαι, τον Πειραιά, το πάθος, την δύναμη. Όλα αυτά έγιναν τα διαχρονικά γνωρίσματα του μεγαλύτερου συλλόγου της Ελλάδας και τον συντροφεύουν από το 1925.

Δείγματα αυτών τα βλέπουμε με την πρώτη ευκαιρία. Χθες, στο Ολυμπιακός – ΠΑΟΚ είχαμε μία ακόμη απόδειξη των έντονων συναισθημάτων που μπορεί να δημιουργήσει ένα τέτοιο ντέρμπι σε παίκτη που φοράει την ερυθρόλευκη ριγωτή εμφάνιση. Μεταξύ άλλων, κάποιοι βρήκαν να πουν μέχρι και για τον… τρόπο πανηγυρισμού του Λούκα Μιλιβόγεβιτς όταν πέτυχε το νικητήριο γκολ. “Έκανε λες και πήρε το Champions League”, ή “σιγά τα αυγά” και άλλα τέτοια ήταν μερικά που γράφτηκαν μεταξύ άλλων στα social media και απαξίωναν πλήρως το μέγεθος της νίκης απέναντι σε έναν πολύ καλό αντίπαλο. Το χειρότερο ήταν πως μερικά από αυτά τα σχόλια ήταν και από ανθρώπους που είναι Ολυμπιακοί. Κάτι αντίστοιχα είχαν ειπωθεί όταν ο Ρέτσος με τον Μανθάτη έκλαιγαν μετά την πρόκριση επί της Αρούκα.

Τι πραγματικά όμως συμβαίνει;

Η εικόνα του ποδοσφαιριστή που πανηγυρίζει το γκολ με τρόπο έντονο, με τις φλέβες του να έχουν πεταχτεί από όλο του το σώμα και την “συλλαμβάνεις” σε φωτογραφία που είναι σαν να ακούς και την φωνή του, είναι κάτι το συγκλονιστικό. Αυτό είναι το πάθος που λέγεται “Ολυμπιακός”. Αυτό είναι που λέμε “ξέδωσε” όταν πέτυχε το νικητήριο γκολ. Το πρόσωπο του Λούκα Μιλιβόγεβιτς απεικονίζει την νίκη, την λύτρωση του “τελικά πήρα αυτό που ήθελα από το ματς” και απελευθερώνει όλη την ένταση που μπορεί να προκαλέσει ένα ντέρμπι.

Κι αν αυτό δεν ήταν αρκετό για κάποιους, μπορούμε να θυμίσουμε εξίσου μεγάλες νίκες και να φέρουμε στο μυαλό μας ποδοσφαιριστές που είχαν κάνει καριέρα ακόμη μεγαλύτερη από τον Λούκα, αλλά πανηγύριζαν με τον ίδιο τρόπο, αντιλαμβανόμενοι όλα αυτά τα συναισθήματα που “γεννά” ο Ολυμπιακός. Ποιος μπορεί να ξεχάσει τον Βασίλη Καραπιάλη στο 4-2 του 1998 απέναντι στον Παναθηναϊκό; Ποιος θα λησμονήσει το βλέμμα του Στολτίδη όταν πέτυχε το πρώτο γκολ απέναντι στην Βέρντερ και άνοιγε τον δρόμο για μία τεράστια πρόκριση στο Champions League. Το γκολ του Ντάρκο απέναντι στην ΑΕΚ το 2007 δεν ήταν ένα ίδιο παράδειγμα; Σε ηλικία 33 ετών είχε έρθει ο Ντάρκο, αλλά το πάθος του και η ψυχή του ομοίαζε με αυτή ενός νέου πιτσιρικά που μόλις ξεκινούσε και πετύχαινε το πρώτο γκολ της καριέρας του. Μπορεί κανείς να ξεχάσει τον Ζιοβάνι, αυτόν τον τεράστιο ποδοσφαιριστή που δάκρυσε πάνω από τρεις φορές για τον Ολυμπιακό; Σάμπως ο Τσόρι, πάει πίσω; Ή μήπως ο Φουστέρ; Μάτωσε δύο φορές αλλά δεν “μάσησε” και συνέχισε. Για να μην αρχίσουμε να γυρνάμε πίσω το χρόνο σε “ψυχάρες” όπως ο Αμανατίδης, ο Γεωργάτος, ο Τζόρτζεβιτς, ο Αλεξανδρής, ο Λεμονής και πάει λέγοντας. Ξέρω, έχω παραλείψει αρκετούς και συγνώμη για αυτό, αλλά αν τους απαριθμήσουμε όλους θα ξημερώσουμε Πέμπτη!

ÓÔÏËÔÉÄÇÓ / ÏËÕÌÐÉÁÊÏÓ - ÃÉÏÕÂÅÍÔÏÕÓ (ÔÓÁÌÐÉÏÍÓ ËÉÃÊ 2003) / OLYMPIAKOS - JUVENTUS (CHAMPIONS LEAGUE 2003)2013051100536_157607424

5d7f48ce6cd8e3f89033bc56dba22173_xl

Κανείς δεν μπορεί να ξέρει τι σκέφτεται εκείνη την ώρα ο παίκτης. Ξέρει όμως τι νιώθει!

Αυτά είναι συναισθήματα που μόνο το ποδόσφαιρο και ο Ολυμπιακός μπορεί να προκαλέσει. Ο Λούκα Μιλιβόγεβιτς, ο “Μίλι” του Ολυμπιακού, που ήρθε πριν τρία χρόνια στο Λιμάνι, γίνεται ο πιο πρόσφατος χρονικά παίκτης που… κατάλαβε. Που ένιωσε. Διότι το πρόσωπό του χθες κατά την επίτευξη του 2-1 δεν ήταν στην πραγματικότητα το δικό του, αλλά του Ολυμπιακού. Αυτό είναι το πρόσωπο του Δαφνοστεφανωμένου, το οποίο αντιπροσωπεύεται και από τα λόγια του πρώτου Ύμνου της ομάδας:

Πάντοτε νίκη το σύνθημά τους, η περηφάνεια στα μετωπά τους

Μπαίνουν στο γήπεδο, παντού πανικός, θρίαμβος νίκη Ολυμπιακός

Σχετικά Άρθρα

Back to top button