Το ντέρμπι που ολοκληρώθηκε στο Καραϊσκάκη ήταν ένα ακόμα ντέρμπι “αιωνίων” που ο κόσμος περίμενε τον Ολυμπιακό να …κατασπαράξει τον Παναθηναϊκό που μπορεί μετά βίας να πέρασε τη σέντρα και να απείλησε, αλλά έφυγε με ένα βαθμό που δεν τον άξιζε και ουσιαστικά το πήρε από τον αιώνιο αντίπαλο του στον οποίο θα πρέπει να πει και ευχαριστώ.
Και αν στο πρώτο ημίχρονο οι δύο ομάδες αλληλοεξουδετερώθηκαν με τον Ολυμπιακό να έχει ως μεγάλη ευκαιρία αυτή του Καμαρά στο 24, είναι αλήθεια πως ο Μαρτίνς δεν δικαιώνεται καθόλου με το 4-4-2, διότι με τον τρόπο αυτό εξουδετερώνει ένα μεγάλο όπλο όπως είναι ο Ελ Αραμπί και χαραμίζει τον Τικίνιο που πρέπει να περιμένει σέντρες για να..παστελώσει.
Στο β ημίχρονο και όταν παίχτηκε μπάλα μετά τις διακοπές, ελέω ατμόσφαιρας και καπνογόνων, κάτι που ενόχλησε και τον ίδιο τον οργανισμό ,ως φάνηκε ο Ολυμπιακός ,που ήταν η καλύτερη ομάδα, χρειάστηκε δέκα λεπτά για να βρεί τα πατήματα του και να χάσει ευκαιρίες μη παίζοντας όμως ορθολογιστικά και όπως έχει συνηθίσει τον κόσμο του.
Με τον Ολυμπιακό να μην έχει δημιουργία, στα 34 του ο Ελ Αραμπί δεν μπορεί να χαραμίζεται πίσω για να δημιουργεί. Θα μπορούσε κάλλιστα να ξεκινήσει και κάποια στιγμή να μπεί ο Τικίνιο. Με το 4-4-2, ο Μασούρας χαραμιζόταν επιθετικά για να δίνει βοήθειες στο Λαλά που για μένα ήταν ο κορυφαίος και αποδεικνύει αυτό που έχω πει και έχω γράψει ότι όταν έχει μπροστά του παίκτη που να βοηθάει και ο ίδιος νιώθει σίγουρος στα Οver lap του ,αλλά και συνεπής στα αμυντικά του καθήκοντα.
Από την άλλη πλευρά ανασταλτικά, πέρα απο μικρές και ίσως ασήμαντες ανορθογραφίες, ο Ολυμπιακός ήταν εξαιρετικός. Ο Παναθηναϊκός λίγες ήταν οι φορές που απείλησε και αυτό έγινε κυρίως με τον Καρλίτος στο πρώτο μέρος.
Eν κατακλείδι σε δύο ματς με 4-4-2 στο Καραϊσκάκη , ο Ολυμπιακός μέτρησε 36 τελικές και και τέσσερις βαθμούς χαμένους. Είναι θέμα για συζήτηση.
Τέλος, για να τα λέμε όλα, η ατμόσφαιρα στο γήπεδο ήταν ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΉ. Αποκορύφωμα η τιμή στον Βασίλη Σπανούλη από την ΠΑΕ Ολυμπιακός σε μία υπέροχη κίνηση.
Eκεί που θα συμφωνήσω, αλλά διαφωνώντας με τον Μαρτίνς είναι για τον διαιτητή. Και αυτό γιατί απόλυτα και ξεκάθαρα οι διακοπές που κακώς έγιναν και στο πρώτο αλλά κυρίως και στο β ημίχρονο ήταν βούτυρο στο ψωμί του Σλοβένου που μία χαρά τον βόλευε να πάει έτσι το ματς για να έχει το κεφάλι του ήσυχο. Αυτοί που τα έκαναν λίγο ρόιδο ήταν οι βοηθοί του που σε τρείς περιπτώσεις στέρησαν κόρνερ από τον Ολυμπιακό σε φάσεις που ήταν ξεκάθαρες.
