Αυτή η ομάδα σίγουρα έχει δημιουργήσει πολλούς καρδιακούς, αλλά κοίτα που όλοι είμαστε μουρλοί και το γουστάρουμε. Πάλι στο τέλος, αλλά όχι έτσι όπως θα φοβόντουσαν οι “Πράσινοι” και θα ονειρευόταν ο κάθε Ολυμπιακός. Βuzzer -beater του Σπανούλη δηλαδή. Αυτή τη φορά, ο αρχηγός θύμιζε Ζιοβάνι -Ριβάλντο ,δεν ξέρω τι άλλο, και πάσαρε μαγικά στον Πρίντεζη που σκόραρε και πήρε και το φάουλ. Φάση ανάλογη με εκείνο το 5-1 κόντρα στον ΠΑΟΚ. Κάπου εκεί τελείωσε το ματς με το ..νεκρό να ανασταίνεται και να χτυπάει στο τέλος ,όπως ο αγαπημένος μου Undertaker.
O Oλυμπιακός ξεκίνησε εντυπωσιακά, όπως και ο Σπανούλης που από τότε που έβαλε το τρίποντο στα μούτρα του Γκίστ για την Ευρωλίγκα στο ΣΕΦ και έπειτα, “έσπασε” μέσα του αυτό το κακό πρόσωπο που τον ήθελε να μην μπορεί να κερδίσει τον Παναθηναϊκό ,με αποκορύφωμα τους περσινούς τελικούς. Ο αρχηγός έχει αλλάξει λες και “έσπασε” μια κατάρα ..Απλά -πολύ απλά.
Για να ξαναπάμε στο ματς, πρέπει να είναι στα πολύ παλιά τα χρόνια, που ο Ολυμπιακός σε ένα ημίχρονο να έχει κάνει μόλις ένα λάθος και αυτό …κατά λάθος.
Μία ομάδα με ισορροπία καθοδηγούμενη απο τον αρχηγό και αλάνθαστη. Στην 3η περίοδο,όμως, κάτι οι αλλαγές, κάτι ο γρήγορος ρυθμός του Παναθηναϊκού ,κάτι ότι ο Καλάθης σκόραρε και μοίραζε ασίστ, να σου ο Ρίβερς με τα τρίποντα όλα αυτά ήταν ικανά να “ξυπνήσουν” την έδρα.
Ισως το 76-72, να ήταν το κίνητρο για να ξυπνήσει και πάλι το ένστικτο του Σπανούλη. Δύο βολές , ο Παναθηναϊκός αστοχεί, νέα χαμένη ευκαιρία ,φάουλ μετά επιμονής Σφαιρόπουλου, στον Καλάθη ,μία στις δύο βολές αυτός και η …ποδοσφαιρική συνεργασία Σπανούλη -Πρίντεζη για το τελείωμα το ματς..
Πολλοί είπαν ότι δεν έπαιζε ο Γκίστ και πάνε να μειώσουν τη νίκη του Ολυμπιακού.Δεν λέμε.Καλός ο Γκίστ,αλλά σε τέτοια ματς μετράει η καρδιά και η ψυχή. Και οι παίκτες του Παναθηναϊκού, μία χαρά θα το γύριζαν το ματσάκι αν δεν ήταν αυτός που όσοι νόμιζαν ότι έπεσε στο καναβάτσο, τότε απλά σηκώνεται -γουρλώνει τα μάτια κάνει το χαρακτηριστικό Cut -Throat και τελειώνει τους αντιπάλους του με ένα απαρράμμιλο tombstone….
