Δεν ξέρω για εσάς αλλά προσωπικά νιώθω ευλογημένος. Ισως και πολλοί από τη γενιά μου. Και αυτό γιατί μπόρεσα να δω και να ζήσω απο κοντά σπουδαίους και μεγάλους μπασκετμπολίστες. Πολλούς ευρωπαίους, αλλά κυρίως Ελληνες. Επειδή όμως πρέπει να μιλάμε με ονόματα θα παρακάμψω πολλούς και θα ευχαριστήσω τον Θεό όχι μόνο που έχω δεί τον Βασίλη Σπανούλη να αγωνίζεται,αλλά που του έχω σφίξει το χέρι ,που τον έχω ευχαριστήσει προσωπικά για τις μεγάλες στιγμές που μας χάρισε, για το ότι η κόρη μου φοράει το 7 στη φανέλα της στην ομάδα,για το ότι πολλές φορές με πιάνει απογοήτευση για πράγματα, αλλά ακούω μία συνέντευξη του που μιλάει για το κίνητρο της επιτυχίας και επανακάπμτω.
Πολλοί τον έχουν πει εγωιστή,άλλοι ατομιστή και ότι παίζει για την πάρτη του, άλλοι παράξενο χαρακτήρα. Μπορεί να είναι όλα αυτά ο Σπανούλης, αλλά στα δικά μου μάτια είναι ένας Γιγάντιος γίγαντας. Είναι ένας άνθρωπος που δεν έμεινε στο δώσε ημίν σήμερον αλλά κοίταξε και την επόμενη ημέρα. ποτέ δεν έμεινε στα δεδομένα,αλλά κοίταζε να γίνεται καλύτερος.
Ενώ ήταν σε μία ομάδα που όλλα έμοιαζαν ιδανικά ο ίδιος επέλεξε να πάρει στην απέναντι όχθη για να αλλάξει την ιστορία. Και διάολε ,την άλλαξε. Για να το πάρω και με ένα ποδοσφαρικό παράδειγμα ο Σπανούλης είναι ο Κριστιάνο Ρονάλντο της Πορτοκαλί Θεάς. Δεν κρύφτηκε ποτέ, τόλμησε παίρνοντας δύσκολες αποφάσεις και πάντα ζούσε με ένα κίνητρο. Πάντα έβρισκε κάτι. Και στα 38 προς 39 έχει ένα ακόμα μεγαλύτερο. Το είπε και ο ίδιος. Να πάει σε ένα ακόμα φ4. Με ποιαν ομάδα; Εννοείται με τον Ολυμπιακό. Αλλά προφανώς και ο ίδιος θα θέλει μία ομάδα που θα είναι πολύ καλύτερη απο αυτή που βλέπουμε . Γιατί ,όπως έχω ξαναγράψει σε αυτή την ομάδα αλλά και σε πολλούς απο τους παίκτες της δεν αξίζει αυτό που γίνεται και αυτό που ζει.
Οσο για τον άνθρωπο που βρίκεται στην άκρη του πάγκου,είναι δεδομενο πως για τον Ολυμπιακό δεν κάνει. Απλά είναι και αυτός ένα μέλος μίας ομάδας που παίζει για κάθε ματς, να περάσει αυτός ο εφιάλτης και να πάρει ό ίδιος και κάποιοι άλλοι τον δρόμο τους. Ολλοι όμως ,όπως και εγώ θα ευχαριστούν τον Θεό που έπαιξαν και πήραν πράγματα από τον μύθο του Μπάσκετ. Τον ένα και μοναδικό Βασίλη Σπανούλη.
