Χιλαλ Σουντανί. Ένας παίκτης που όσο περνάει ο καιρός τόσο και περισσότερο κερδίζει τον κόσμο της ομάδας αλλά και τον προπονητή του και με την παρουσία του αλλά και την εν γένει στάση του αποτελεί παράδειγμα.
Ο Αλγερινός κάλλιστα θα μπορούσε να διεκδικήσει το Όσκαρ ατυχίας την περσινή σεζόν με τον σοβαρό του τραυματισμό που τον άφησε εκτός για μεγάλο χρονικό διάστημα από τα παιχνίδια της Νότιγχαμ.
Ένας παίκτης natural born killer ,που έφτιαξε το όνομα του στην Κροατία με τη Ντινάμο Ζάγκρεμπ με την οποία έγραψε ιστορία σκοράροντας πολλά γκολ όντας σημείο αναφοράς.
Ο Ολυμπιακός τον εμπιστεύτηκε. Τον έφερε στον Πειραιά αλλά τους αρχικούς μήνες ένας τραυματισμός και τα περιττά κιλά του τον άφησαν πίσω.Τόσο, που ο Μαρτίνς τον άφησε εκτός από τη λίστα του Τσάμπιονς Λιγκ.
Άλλος ίσως θα απογοητευόταν..Θα τον έπαιρνε από κάτω.Αλλά όλα αυτά μάλλον έδωσαν κίνητρο σε ένα παίκτη μαχητή όπως αυτός.
Ο Μαρτίνς, όταν έκρινε, τον έβαλε στην εξίσωση της ενδεκάδας και ο ίδιος τον δικαιώνει σε απίστευτο βαθμό.Τρία γκολ, συμμετοχικότητα στο παιχνίδι με δημιουργία και εκτέλεση και πολύ πάθος. Ένας πραγματικός Warrior.
Κυρίως όμως ο Σουντανί αποτελεί παράδειγμα για όσους θεωρούν ότι αδικούνται όταν δεν παίζουν και τα φορτώνουν στον κόκορα… Αν ο Ολυμπιακός συνεχίσει στην Ευρώπη ,δύσκολα ο Σουντανί δεν θα είναι στη λίστα, είναι όμως δεδομένο ότι ο Μαρτίνς ξέρει ότι έχει ένα παίκτη ορκισμένοι να πετύχει..
