Πέρασαν κιόλας 13 χρόνια από εκείνη τη φοβερή βραδιά της Βρέμης. Ενα ματς που έγραψε ιστορία καθώς ήταν το πρώτο διπλό του Ολυμπιακού στο Τσάμπιονς Λιγκ. Βλέποντας το επικό αφιέρωμα της Κοσμοτέ ,βλέποντας τις φάσεις και ξαναζώντας εκείνες τις στιγμές άρχισα να πανηγυρίζω μόνος μου. Και επειδή δεν το χορταίνεις το ηδονιστικό του πράγματος πρέπει να έχω δεί τα χάιλαιτς καμιά 10αρια φορές.
Πηγαίνοντας ως απεσταλμένος του ΑΡΤ και έχοντας ζήσει βραδιές που γίνονταν τα πάντα για να μην κάνει η ομάδα διπλό και την Βέρντερ να έχει βάλει 7 η 8 γκολ στο τελευταίο παιχνίδι της Μπουντεσλίγκα, η ομάδα του Σααφ έμοιαζε να καταπιεί και τον Ολυμπιακό.
Τα πειράγματα πολλά από φίλους , το ταξίδι ξεκινάει , όλοι έχουν μία ηρεμία, αλλά η αλήθεια είναι πως παραμονές του αγώνα όλα μύριζαν το αντίο του Τάκη Λεμονή. Η ομάδα έμοιαζε να έχει θέματα και ο τότε προπονητής της ομάδας που είχε δεχτεί και πολύ κριτική έμοιαζε με την πλάτη στον τοίχο. Οσο για τους Γερμανούς, είχαν σηκώσει μύτη. Ειδικά ο Μερτεσάκερ που και στις δηλώσεις ήταν προκλητικός.
Το ματς είχε γρήγορο ρυθμό αλλά από ένα σημείο και πέρα στο πρώτο μέρος, η Βέρντερ έβγαζε την ποιότητα της. Προηγήθηκε με τον Αλμέιδα και αρχίσαμε να κοιταζόμαστε. Μέσα στο μυαλό όλων κυριαρχούσε το …ωχ! Ο Νικοπολίδης ήταν σε καλή βραδιά, αλλά όταν μπήκε μέσα ο Ντάρκο και το σύστημα γύρισε σε 4-3-1-2 με τον Τζόρτζεβιτς δεκάρι τα πάντα άλλαξαν . 1-1 με Στολτίδη ,1-2 με φωτοβολίδα του Πατσα ,1-3 με το Ντάρκο. Θυμάμαι τους περισσότερους δημοσιογράφους να πανηγυρίζουμε σαν τρελοί, εγώ είχα λύγισει στα γόνατα όπως πανηγύριζε ο Ζιοβάνι κοιτώντας τον Θεό και οι Γερμανοί μας κοίταζαν σαν εξωγήινοι. Μετά ήρθε και το διπλό στη Ρώμη κόντρα στη Λάτσιο το οποίο περιέγραφα για το sportime και ομολογώ ότι κάπνισα δύο πακέτα τσιγάρα μέσα στο παιχνίδι. Υποσημείωση .ΔΕΝ είμαι καπνιστής.
Μεγάλες στιγμές ,απίστευτες στιγμές ΜΑΓΙΚΕΣ ,με το δαφνοστεφανωμένο . Που κάθε επιτυχία του σε κάθε σπορ είναι και μία μεγάλη μας χαρά ,,μιά ηδονή ,μία τρέλα. Και έκτοτε έχουμε ζήσει μεγάλες νίκες . Φέτος η πορεία συνεχίζεται και υπάρχει το ματς κόντρα στους Γούλβς. Προς θεού για μένα πάντα φαβορί είναι οι Αγγλοι . Αλλά αλήθεια. Μπορείς να υποτιμήσεις το φετινό Ολυμπιακό;
Θα κλείσω με το σύνθημα της 7. “Για αυτό θα ζω με ένα όνειρο τρελό !!!. Αλλά και αν δεν γίνει αυτό….Πάντα άρρωστοι με τον Ολυμπιακό!
