ΟΜΑΔΑ……ΔΥΝΑΜΗ…ΨΥΧΗ….Τρείς λέξεις που μπορείς να τις δεις μόνο από αυτό το θαύμα του αθλητισμού που ακούει στο όνομα μπασκετικός Ολυμπιακός.
Αυτή η ομάδα είναι απόλυτα ευλογημένη γιατί έχει στο dna της έχει αυτά τα τρία συστατικά, μαζί με το ταλέντο, που πρέπει να υπάρχουν για να φέρουν την επιτυχία. Διάβαζα-έβλεπα -άκουγα για ένα ματς στο οποίο ο Ολυμπιακός θα “λύγιζε” ίσως γιατί η Μπαρτσελόνα έπαιζε ένα απο τα τελευταία της χαρτιά.
Μα αλήθεια..Αυτή η ομάδα μπορεί να λυγίσει κάτω από οποιαδήποτε δυσκολία; Η απουσία του Σπανούλη σαφέστατα και βάζει ,πολλές φορές, μία δυσκολία στην μπασκετική εξίσωση ενός ματς, πόσο μάλλον όταν παίζεις μέσα στο “Παλαού Μπλάου Γκράνα.”
Ακόμα και στο 64-58, έβλεπες τον φόβο στα μάτια των Καταλανών .Και εκεί που είμαι σίγουρος ότι οι φίλοι του Ολυμπιακού είπαν το ..τετέλεσται ,ήρθε το τρίποντο του Μάντζαρη για το 64-61 και κάπου εκεί άρχισαν τα σαλπίσματα. Δύο βολές του υπαρχηγού, ασίστ Μάντζαρη ,που ήταν καθοριστικός στην 4η περίοδο, και πάλι δύο βολές του Βαγγέλη για τη νίκη.
Στο 67-69, ένας πολύ καλός μου φίλος, μου είπε ότι ο Σφαιρόπουλος έπρεπε να κάνει φάουλ φοβούμενος κάποιο τρίποντο, αλλά ο κοουτς δεν αλλάζει. Και καλά έκανε.
Θα επανέλθω σε αυτό που έλεγα για τα Ελληνόπουλα. Πρίντεζης, Παπανικολάου,Μάντζαρης με συνδυασμό “Λότζο”,Γκρίν αλλά και Γουότερς που αποδεικνύεται, στα πρώτα του ματς, εργαλείο, έδωσαν σφυγμό ,αλλά πέραν των ξένων θα κολλήσω με τα ελληνόπουλα που βοηθάνε πολύ τους ξένους να γίνουν και αυτοί “Ελληνες”..Ο Ολυμπιακός πια είναι καβάλα στο άλογο, περιμένει τη Μπασκόνια, αλλά δεν θα ακούσετε τουλάχιστον φωναχτά “Τρελά πανηγυρικά” ,παρά μόνο προσήλωση στη σκληρή δουλειά και χαμηλά το κεφάλι..
