Ο Θυμόσοφος λαός μας αναφέρει ότι η γριά -κότα έχει το ζουμί αλλά στην περίπτωση του Ολυμπιακού και της αναμέτρησης με τον Αρη μπορούμε εύκολα να πούμε για τα περήφανα γηρατειά των Πειραιωτών που πήραν την ομάδα πάνω τους για ακόμα μία φορά και την κράτησαν στην κορυφή της βαθμολογίας.
Εν αρχή ην ο Ματιέ Βαλμπουενά του οποίου η επιστροφή στην αρχική 11άδα επέφερε και ηρεμία και ποιότητα και φαντασία αλλά και δημιουργία καθώς απο τα πόδια του Γάλλου ήρθε το δεύτερο γκολ των Πειραιωτών του Ελ Αραμπί,
Μετά ο Αβραάμ Παπαδόπουλος. Στα 34 του , ο “Λύκος” του Ολυμπιακού πήρε την ευκαιρία που περίμενε σε ένα ματς που η μπάλα όχι απλά “έκαιγε” αλλά τσουρούφλιζε σε βαθμό εγκαύματος. Παίζοντας για πτρώτη φορά βασικός μετά το Πλζεν ήταν πολύ δυνατός πλάι στον Σεμέδο δείχνοντας ότι είναι εδώ.
Μετά ο Τοροσίδης. Μπήκε σχετικά νωρίς αντί του Τσιμίκα που τραυματίστηκε και αν εξαιρέσει κανείς την κάρτα που πήρε με το που μπήκε από κει και πέρα ήταν πολύ καλός ενθυμούμενος τα νιάτα του όταν ο Ρεχάγκελ τον έβαζε στην Εθνική ,αριστερό μπακ.
Επειδή όμως στον Ολυμπιακό η μεσαία γραμμή και η λειτουργία της είναι κομβική για το τρανζίσιον το δίδυμο Μπουχαλάκη -Γκιγέρμε έδειξε γιατί είναι αυτό που εμπιστεύεται ο Πορτογάλος τεχνικός.
Ο πρώτος πέρα απο την αμυντική δουλειά που έκανε , ήταν και αυτός που με την 30 αρα μπαλιά του άνοιξε το παιχνίδι για τον Τσιμίκα που έβγαλε την πάσα στον Μασούρα για το 1-1 ,αλλά και γενικά έκανε αρκετά αθόρυβη δουλειά.
Το πιο σημαντικό απο όλα πάντως έχει να κάνει με τη διακοπή που μοιάζει απλά απαραίτητη. Εχθρός του καλού είναι το καλύτερο και αυτό το ξέρει καλύτερα απο όλους ο Μαρτίνς όπως φάνηκε και στη συνέντευξη τύπου.
