Θα ξεκινήσω λίγο ανάποδα σήμερα το σχόλιο. Οταν ο Ολυμπιακός κατακτούσε το τελευταίο του Πρωτάθλημα ένας φίλος μου , μου λεει. “Εντάξει μωρέ! Ενα ακόμα Πρωτάθλημα .Και τι έγινε”;Toν κοίταξα σχεδόν γουρλωμένος και του λεω. “Οταν θα χάνεις τα Πρωταθλήματα τότε έλα να μου πεις”. Σήμερα σχεδόν δακρυσμένος μου είπε πως είχα δίκιο εκείνο το βράδυ. Ηταν πραγματικά μία συγκλονιστική βραδιά αυτή που ζήσαμε το βράδυ της Κυριακής.
Την ιστορία, λένε, την γράφουν οι παρέες Και αυτό ακριβώς είναι ο Ολυμπιακός. Μία παρέα. Διασκεδάζουν μτξ τους, περνάνε ωραία , γουστάρουν ο ένας τον άλλο και όλοι μαζί τον Μαρτίνς και θέλουν να συνεχίσουν και να γράψουν ιστορία. Πρώτα από όλα με το Κύπελλο, την Κυριακή. Ο κόσμος ήθελε πολλά γκολ απέναντι στην ΑΕΚ για να βγάλει το άχτι του και μετά από καιρό το είδε. Δεν έμεινε εκεί όμως. Θέλει να το δει και στον τελικό. Να δει το ίδιο πάθος ,την ίδια τρέλα. Με λίγα λόγια η ΑΕΚ πρέπει να υποφέρει αγωνιστικά.
Το ματς δεν θα είναι εύκολο και για αυτό από τώρα οι παίκτες και ο Μαρτίνς πρέπει να βάλουν το κεφάλι κάτω και να μην επιτρέψουν εντός γηπέδου στην ΑΕΚ να ελπίζει, Ο Πορτογάλος, που είχε την Ελληνική σημαία στην πλάτη του, είναι δεδομένο ότι το πρώτο πράγμα που θα πει στους παίκτες του είναι πως “άλλο το ματς της Κυριακής και άλλο ο τελικός”. Και οι ίδιοι θα πρέπει να το καταλάβουν.
Η άρση της κούπας για το πρώτο, όπως είχε βροντοφωνάξει ο Σιγάλας το 1997, ήταν μία απονομή δικαιοσύνης για ότι έχει τραβήξει και συνεχίζει να τραβάει ο Βαγγέλης Μαρινάκης και ο οργανισμός Ολυμπιακός από το σάπιο σύστημα του ποδοσφαίρου που δεν δίνει δεκάρα τσακιστή στο γεγονός ότι οι Πειραιώτες κρατούν ΜΟΝΟΙ τους τη σημαία της Ελλάδας στις πλάτες τους την ίδια ώρα που οι “αγαπητικοί” τους δεν περνάνε ούτε στους ομίλους ευρωπαικών διοργανώσεων.
Θρύλε μου! Τα όνειρα μας ΕΦΙΑΛΤΕΣ ΤΟΥΣ
