Oλυμπιακός-Βέστερλο 3-2.Ενα ακόμα ματς,ένα ακόμα τέστ, εν όψει προκριματικών,αλλά και ένα ακόμα σημάδι για τρεις παίκτες οι οποίοι, ειδικά οι δύο, έχουν γίνει σημεία αναφοράς.Και αναφέρομαι στους Μανθάτη και Πουλίδο.
ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΑΒΡΑΜΙΔΗ
Για τον πρώτο έχει χυθεί αρκετό μελάνι, και αυτό που απλά αναρωτιέμαι είναι τι θα κάνει ο Μανθάτης αν πάρει ακόμα περισσότερο τα πάνω του. Παίκτης που του αρέσει να ντριμπλάρει, αλλά και να “προκαλεί” τον αντίπαλο του παίζοντας με πάθος και τσαμπουκά,αγωνιστικό γαρ. Για τον Πουλίδο,υπήρχαν πολλές ενστάσεις.
Δεν κάνει, γιατί τον κρατάει και άλλες παπαριές. Κανείς όμως δεν σκέφτηκε την ταλαιπωρία του όλο αυτόν τον καιρό. Λές και ο Πουλίδο που έπαιξε 6-7 ματς στον Λεβαδειακό και πηγαίνοντας στον Ολυμπιακό είχε τον Σίλβα να μην τον πιστεύει , αλλά και τον φόβο της Τίγκρες,θα έπρεπε να παίζει σαν τον Αλέξις Σάντσες.. Είναι οι λεγόμενοι “ειδικοί” που βλέπουν αλλά δεν μπαίνουν στον κόπο να ψάξουν ενδότερα.Πλέον, ο Πουλίδο ξεκινάει κανονικά και στα πόδια αλλά και το μυαλό του είναι να πετύχει.
Ο Ανδρούτσος είναι λιγότερο διαφημισμένος από τον Μανθάτη αλλά είναι ιδιαίτερα οξυδερκής και έχει και αυτός ΜΊΑ …μαγκιά μέσα στο παιχνίδι του.. Δεν φοβάται να πάρει πρωτοβουλίες, ξέρει τη θέση του και θέλει να πετύχει.
Ο Βίκτορ, ξέρει και βλέπει τι μπορεί να πάρει απο τον καθένα. Η ομάδα έχει κάνει κινήσεις μεταγραφικές, αλλά αυτές ήταν απλά για κάλυψη θέσεων και όχι ,ας το πούμε ..πρώτης γραμμής. Προσωπικά πιστεύω ότι θα πάρει σέντερ μπακ, ίσως και φορ υπό προυποθέσεις,αλλά πολλά θα κριθούν μετά τα προκριματικά του Τσάμπιονς. Οσο για τους νέους ,όπως έχω ξαναγράψει είναι στο μυαλό τους και τα πόδια τους να δείξουν ότι είναι καλύτεροι απο Σεμπά, Μασουάκου, Κασάμι. Για την επιτυχία και την καθιέρωση θέλει ψυχή -καρδιά και καθαρό μυαλό .
