Οποιος δουλεύει και έχει υπομονή,μαζί με το απαραίτητο ταλέντο είναι σχεδόν σίγουρο ότι πάντα θα αμειφθεί. Και αυτό συμβαίνει στις περιπτώσεις των Λεονάρντο Κούτρη και Κώστα Τσιμίκα..
Δύο νέα παιδιά που ο καθένας με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο εξαργυρώνουν όλα αυτά τα οποία αναφέραμε παραπάνω. Ο Κούτρης,μετά την πρώτη καλή χρονιά του, αλλά το άτυχο τελείωμα με τον τραυματισμό του στον ώμο και τη δύσκολη επέμβαση τον άφησε πίσω και την Pole Position την πήρε ο Τσιμίκας ,προιον των Ακαδημιών του Ολυμπιακού και βέβαια ένας παίκτης με παρόν και μέλλον.
Ο Κούτρης δεν απογοητεύτηκε που βρέθηκε πίσω από τον Τσιμίκα και συνέχισε να δουλεύει. Χωρίς γκρίνια,χωρίς μουρμούρα ,χωρίς μούτρα.. Ηξερε ότι θα πάρει κάποια στιγμή την ευκαιρία και αυτό εγινε..Και μάλστα σε ένα ματς “καυτό” στο Μιλάνο.. Η σέντρα του στο γκολ του Γκερέρο έφερε στους Μιλανέζους μνήμες Γεωργάτου- Βιέρι και για αυτό η Ιντερ τον είχε στα πλάνα της. Βέβαια βρέθηκαν και άλλες ομάδες με τη Τζένοα να κάνει πρόταση 5.000.000 και να μην γίνεται αποδεκτή.. Λογικό γιατί ο Λέο κοστίζει πάνω απο 6.000.000 και όσο πιο σεμνά και ταπεινά να το πούμε ο Κούτρης είναι για καλύτερη ομάδα.
Πάμε και στον Τσιμίκα. Τα δύο χρόνια στη Βίλεμ, μετά τον Ολυμπιακό, τον ωρίμασαν πολύ. Μπήκε πολύ φουριόζος, έκανε καλά παιχνίδια και σίγουρα το μέλλον του ανήκει .. Οφείλει να βελτιωθεί στο αμυντικό κομμάτι ,να αποκτήσει περισσότερη υπομονή αλλά κααι να προσπαθήσει να γίνει καλύτερος γιατί το πακέτο το έχει και δεδομένα ο Ολυμπιακός “Χτιζει” πάνω του. Και για να τα λέμε όλα μην ξεχνάμε ότι αυτός που είδε πρώτος το ταλέντο του Τσιμίκα ήταν ο Μίτσελ..
