REDΕΡΑΣΙΤΕΧΝΗΣΜΠΑΣΚΕΤΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

T-RED-ΗΣ Vs Προπονητές του καναπέ

Μιας και ακόμη δεν μας έχουν ξεκινήσει το πρωτάθλημα ποδοσφαίρου και εν μέσω Σαββατιάτικων και Κυριακάτικων κουπών, το… πρακτικό ντέρμπι ήταν ένα. Αυτό στο οποίο εσείς κληθήκατε να αποφασίσετε μέσω Instagram. Ποιο δηλαδή θα θέλατε να είναι το θέμα αυτής της εβδομάδας που θα παρουσιάσει στην στήλη του ο Tredης. Εθνική Ελλάδος ή Προπονητές του καναπέ. Και με συντριπτική πλειοψηφία αποφασίσατε. Το ζητήσατε και πλέον θα το έχετε όλο δικό σας. Ετοιμαστείτε γιατί στις λίγες γραμμές που ακολουθούν θα πιάσουμε τους προπονητές του καναπέ. Όλους αυτούς που μας πρήζουν σε κάθε παιχνίδι τα… ΟΚ μας τα πρήζουν γενικότερα!

Πάμε λοιπόν. Προπονητές του καναπέ. Για να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα θα πρέπει να ξεκινήσουμε με τον ορισμό “προπονητής καναπέ”. Αρχικά, ως τέτοιος δεν ορίζεται ο καλοκάγαθος ή ο έστω εκνευρισμένος φίλαθλος που πάνω στα νεύρα της στιγμής μπορεί να πει μία φορά ή δύο φορές στη διάρκεια του αγώνα “γιατί δεν βγάζει αυτόν” ή “γιατί δεν έβαλε εκείνον” ή “γιατί παρέταξε την ομάδα έτσι ο προπονητής”. Αυτό το έχουμε πει όλοι μας, κακά τα ψέματα, και ας το παραδεχθούμε! Έστω και μία φορά όλοι το είπαμε πάνω στα νεύρα μας ή μετά από ήττα. Αυτό δεν μας καθιστά προπονητές του καναπέ (ευτυχώς).

Ως “προπονητής του καναπέ” ορίζεται αυτός ο οποίος μία ώρα πριν αρχίσει το ματς ξεκινάει και αναλύει την θεωρία του σε όποιον βρίσκεται εντός του ακουστικού του πεδίου (γνωστός ή άγνωστος δεν έχει σημασία) για το πως πρέπει αυτός ο ευλογημένος που κάποιος έχει πληρώσει για να κάθεται στην δερμάτινη καρέκλα της άκρης του πάγκου, να προσεγγίσει το ματς. Είναι δε τόσο “παθιασμένος” που νομίζει ότι κάποια στιγμή κοουτσάρει πραγματικά την ομάδα και δίνει εντολές πραγματικές! Έχει τύχει! Γίνεται ακόμα πιο ψυχωμένος με αυτό που κάνει που ακόμα κι αν η ομάδα κερδίζει με διαφορά θα συνεχίσει να αναπτύσει την θεωρία του για το πως θα έβαζε περισσότερα. Άμα σηκωθεί και όρθιος και είναι στο γήπεδο, όλο και κάτι θα “μαζέψει” από πίσω του. Μα φτυσιά, μα μπουγέλο, μα κατραπακιά!

Προπονητές του καναπέ θα συναντήσουμε σε δύο περιπτώσεις. Στην εξέδρα και στον… καναπέ! Το ποιος είναι χειρότερος θα το δούμε παρακάτω αν και η πλειονότητα το μαντεύει από τώρα!

Συνήθως στο παρουσιαστικό του ο προπονητής του καναπέ είναι στην ηλικία των 50-70, με υποψία κοιλίτσας ή κοιλούμπας (δεν υπάρχει μέση λύση), ελαφρά αραίωση στο μαλλί, καπνίζει το ένα τσιγάρο πίσω από το άλλο, η φωνή του είναι διασταύρωση Βλάσση Μπονάτσου με Κώστα Τσάκωνα, κρατάει πάντα στην τσέπη του μία ή δύο εφημερίδες (Φως και παλιότερα Φίλαθλο) ενώ έχει το ύφος το “μπαρουτοκαπνισμένος” από το παλιό Καραϊσκάκη και τις (δύο – τρεις) εκδρομές που πήγε μέχρι το Περιστέρι ή την Κόρινθο, θα τον ακούσετε να λέει διαρκώς την φράση “παλιά δεν έπαιζαν έτσι” (ισχύει – να πούμε του στραβού το δίκιο), ή “στην εποχή μου” και μία φορά τουλάχιστον χαιρέτησε δύο παλαιμάχους λέγοντάς τους πως “ο προπονητής σου σε έβαζε λάθος”. Σε περίπτωση που δούμε ηλικίες μικρότερες από αυτές, τότε θα έχουμε πέσει σε περιπτώσεις ανθρώπων που λιώνουν καθημερινά το Football Manager με πίστη και αφοσίωση και κάθε βράδυ αφήνουν ένα δάκρυ που ο πατέρας τους τους στέρησε το όνειρό τους μην αφήνοντάς τους να γίνουν προπονητές αλλά τους πίεσε να γίνουν δικηγόροι ή μηχανικοί.

Τα πράγματα πολύ σύντομα “στραβώνουν” για τον προπονητή του καναπέ ειδικά όταν η ομάδα δεν παίζει καλά! Κι ακόμα χειρότερα αν είναι στο γήπεδο. Στο σπίτι μπορεί οι παρεβρισκόμενοι να του ρίξουν ένα διάολο και να τον προστάξουν μεγαλοφώνως να σκάσει πια γιατί “δεν παίζει που δεν παίζει καλά η ομάδα έχουν να ακούν και τις π@π@ρτζες του”!

Τι γίνεται όμως στο γήπεδο; Εκεί είναι πολύ πιθανό να μαζέψει από τα καντήλια και τα εικονοστάσια της εξέδρας μέχρι και καμιά… ψιλή! Το σκεπτικό του δε είναι εκείνο που μπορεί να σε στείλει εύκολα στο τρελάδικο. “Εγώ είμαι Ολυμπιακός. Καλύτερα θα την κοουτσάριζα την ομάδα”. Σκεπτικό ιδιαίτερα άκυρο, αφού με αυτή τη λογική πόσοι είμαστε, 6.000.000 Ολυμπιακοί να κατεβούμε όλοι κάτω στον πάγκο και να κάτσουμε να κάνουμε τον προπονητή! Και κάπως έτσι διαπιστώνουμε ποιος είναι ο χειρότερος προπονητής του καναπέ! Αυτός φυσικά της εξέδρας! Τα πράγματα μπορούν να γίνουν ακόμα χειρότερα όταν το θυμάται μία στο τόσο να έρθει γήπεδο. Άγνωστος μεταξύ αγνώστων, σέρνει μία φορά στις τόσες τον κώλο του να έρθει στο γήπεδο για να μας τα πρήξει. Τότε το μόνο βέβαιο είναι ότι ή θα καταλήξει σε… άλλη εξέδρα μιας και οι φίλαθλοι θα τον έχουν πάει “καροτσάκι” κάπου αλλού ή, έχοντας αρπάξει περισσότερες… ψιλές, εκτός γηπέδου. Και εκεί οι πιο ψύχραιμοι θα προσπαθήσουν να χωρίσουν τα άγρια από τα ήμερα με αποτέλεσμα να χάνουμε και τον αγώνα που εξελίσσεται!

Τα πράγματα στη σύγχρονη εποχή έχουν αλλάξει. Ο προπονητής του καναπέ δεν αρκείται στο να διαδώσει την… απύθμενη σοφία του κατά την διάρκεια του ματς, αλλά θα το κάνει και μετά. Αφού είναι μαθηματικώς βέβαιο πως διατηρεί τουλάχιστον δύο λογαριασμούς στα social media και φροντίζει να σχολιάζει και εκεί. Έτσι λοιπόν, κατά την διάρκεια του αγώνα και μετά το τέλος του, ειδικά ξαναλέμε όταν δεν έχει πάει όπως θα θέλαμε, είμαστε υποχρεωμένοι να βομβαρδιζόμαστε παρά το ανελέητο scroll down με τις “προπονητικές” του γνώσεις και την κριτική στον πραγματικό προπονητή, τους παίκτες και φυσικά τον Πρόεδρο και την διοίκηση. Τα έχουμε δει, τα βλέπουμε και θα τα βλέπουμε πάντα! Η χαρά του δε είναι όταν πετάει την κλασσική και πλέον σπαστική ατάκα “εγώ τα έλεγα”. Μπράβο φίλτατε που αποτελείς διασταύρωση Μουρίνιο – Γκουαρδιόλα – Σερ Άλεξ – Βαλβέρδε με κούρεμα και γυαλί Κλοπ! Τα έλεγες. Και τώρα δικαιώνεσαι μετρώντας κάθε τρία λεπτά τα like που μαζεύεις, διαπιστώνοντας πως κι άλλοι σκέφτονται σαν εσένα;

Άμα ήταν έτσι ας κατεβαίναμε όλοι, όπως είπαμε και πριν, κάθε Κυριακή να διαχειριστούμε την ομάδα και τις υπόλοιπες μέρες με βάρδιες στο Ρέντη ή στο ΣΕΦ ή στις προπονήσεις του Ερασιτέχνη να γυμνάσουμε τους παίκτες.

Και κάτι ακόμα φίλε προπονητή του καναπέ. Άμα δεν ξέρεις το άθλημα κάτσε σπίτι σου!!! Το γεγονός ότι μία φορά το χρόνο μπορεί να επισκεφθείς το “Μελίνα Μερκούρη” ή το Παπαστράτειο δεν σε καθιστά αυτόματα γνώστη του βόλεϊ ή του πόλο. Σταμάτα να διαμαρτύρεσαι γιατί δεν έδωσε… πέναλτι με την κάρτα ή γιατί δεν απέβαλε τον βολεϊμπολίστα επειδή βγήκαν δύο κίτρινες κάρτες! Ακόμα χειρότερα, σταμάτα να διαμαρτύρεσαι επειδή λόγω της αποβολής στο πόλο είδες τον συγκεκριμένο πολίστα να ξαναμπαίνει μέσα. Άμα δεν το ξέρεις κάτσε σπίτι σου και δες μικρό σπίτι στο λιβάδι. Δεν είπε κανείς να μην πας στα αθλήματα του Ερασιτέχνη. Εξάλλου ο καθένας είναι πάντα ευπρόσδεκτος αν και εφόσον έχει σκοπό να βοηθήσει με φωνή, στήριξη έμπρακτη και παλμό μαζί με τους υπόλοιπους. Η πόρτα των γηπέδων που παίζει ο Θρύλος είναι πάντα ανοιχτή. Μη το εκμεταλλεύεσαι για να βγάλεις από μέσα σου τον Βλάχο ή τον Μπενίτεθ ή τον Παυλίδη ή τον Κοβάτσεβιτς που πάντα… έκρυβες! Σπας νεύρα ξεκάθαρα και προσβάλλεις την νοημοσύνη των ανθρώπων που όλη τη χρονιά πηγαίνουν και παρακολουθούν αγώνες. Περισσότερη χαρά μπορείς να δώσεις στον κόσμο και τους παίκτες με την παρουσία σου και την φωνή σου, παρά με τις… οδηγίες σου. Και μάθε κιόλας τι είναι το τεχνικό τάιμ άουτ και πως δεν το ζητάει ποτέ ο προπονητής!!!!!

Για να κλείσουμε, τα πράγματα με τους προπονητές του καναπέ δεν πρόκειται να “στρώσουν” ποτέ. Για αυτό η καλύτερη λύση, τουλάχιστον στα social media που συχνά τείνουν να αποτελούν τους… “συμβουλάτορες του καναπέ” για τις ομάδες, είναι η αγνόηση. Όπως συμβαίνει και με όλα αυτά που μας ενοχλούν, και στα μάτια και στα αυτιά. Αν βλέπουμε το οτιδήποτε που μπορεί να βλάψει την ομάδα, είτε είναι προπονητής του καναπέ, είτε σάιτ, είτε τηλεοπτική εκπομπή, το απομονώνουμε και το αγνοούμε. Πατάμε “αγνόηση”, δεν κάνουμε το κλικ, αλλάζουμε κανάλι. Είναι η μόνη θεραπεία μέχρι την επόμενη φορά. Το χειρότερο είναι να μη σου δίνει κανείς σημασία. Κάπως έτσι, μία, δύο, τρεις φορές, στο τέλος το παίρνεις απόφαση και σταματάς!

Σχετικά Άρθρα

Back to top button