Eιλικρινά θα το γράψω όπως το πιστεύω και ας ενοχληθεί όποιος θέλει. Αυτό που βλέπουμε στο ΣΕΦ δεν είναι Ολυμπιακός . Είναι ένας κακός εφιάλτης , ένα κακό όνειρο που κάποια στιγμή ελπίζουμε να ξυπνήσουμε και να δούμε μία άλλη πραγματικότητα.
Βλέπω και ακούω τους ανθρώπους του μπάσκετ να αναλύουν συστήματα και διάφορα άλλα που μπερδεύουν τον κόσμο και στο τέλος της ημέρας δεν μπορούν να καταλάβουν τι συμβαίνει. Τα πράγματα είναι πολύ απλά. Ο τρόπος που παίζει ο Ολυμπιακός είναι ένα απλό street basketball . Με μηδέν συστήματα στην επίθεση, και με “σκοτωμένες” επιθέσεις οι οποίες καταλήγουν συνήθως σε τρίποντο.
Τα περισσότερα άστοχα με τον μόνο που πάει να κανει κάτι να είναι ο Μπράντον Πόλ που βγάζει μία παραπάνω ενέργεια και το παλεύει. Σήμερα πραγματικά λυπήθηκα τον καημένο τον Μιλουτίνοφ να παλεύει να μαζεύει σκουπίδια σε άμυνα και επίθεση, αλλά παράλληλα σιχάθηκα να βλέπω τον Πάντερ να σουτάρει τρίποντα λές και έπαιζε σε διαγωνισμό. Μου θύμισε ένα φίλο μου στο Θεμιστόκλειο που όταν έβλεπε κάτι γκομενάκια στις εξέδρες άρχιζε τα τρίποντα για να δείξει ότι είναι μεγάλος σκόρερ.. Τις περισσότερες φορές είχε 1 στα 150.
Σήμερα αλλά και γενικά αυτόν τον καιρό λυπάμαι τον Βασίλη Σπανούλη και τον Γιώργο Πρίντεζη αλλά και τον Παπανικολάου για αυτό το πράγμα που περνάνε. Γιατί σίγουρα θα τους λυπεί η κατάσταση. Δεν θα μπω στην άρρωστη διαδικασία για το γεγονός ότι η ομάδα δεν παίζει στην Basketleague γιατί καλά κάνει και δεν παίζει χορεύοντας σε ότι θέλει το σύστημα ,ωστόσο είναι δεδομένο ότι οι Αδερφοί Αγγελόπουλοι άλλα περίμεναν και άλλα βλέπουν, ωστόσο σίγουρα πρέπει και εκείνοι να βγούν να μιλήσουν να εξηγήσουν στον κόσμο. Οχι στους δημοσιογράφους.
. Ο Μπλατ, τελικά, όσο και αν μου είναι συμπαθής ,έκανε μεγάλο κακό στην ομάδα, την αποδόμησε, της διέλυσε το DNA και βλέπουμε ένα πράγμα αποκρουστικό που σίγουρα κάποιες φορές θα βγάζει κάποιες εκλάμψεις αλλά τις περισσότερες φορές ο κάθε πικραμένος θα περνάει απο το ΣΕΦ και θα γλεντάει (πονάω που το γράφω) το μπασκετικό πτώμα του Ολυμπιακού
