Οπως είχα γράψει και το μεσημέρι, στο σχόλιο, ο Ολυμπιακός οφείλει να κοιτάξει μπροστά και το παιχνίδι κόντρα στον ΟΦΗ ήταν μίας πρώτης τάξης ευκαιρία για αυτό.
Οι Πειραιώτες έβγαλαν τεράστια ενέργεια στην αναμέτρηση κόντρα στους Κρητικούς με φοβερό τρέξιμο, φοβερό πρέσινγκ και δυναμική που θύμισε Ολυμπιακό προηγούμενων ετών.
Τρεις παίκτες είναι αλήθεια πως μου έκαναν εντύπωση. Πρώτος και καλύτερος ο Κίτσος. Τρομερή ενέργεια σε άμυνα και επίθεση αλλά θα μείνω σε αυτό που είπε ο Μαρτίνς . Ωριμότητα. Τον έβλεπες μέσα στο γήπεδο και σου έμοιαζε σαν να παίζει χρόνια στην πρώτη ομάδα. Ειδικά στο πρώτο μέρος έκανε τα πάντα σωστά. Ανεβάσματα στην επίθεση-κοψίματα στην άμυνα-σωστές πάσες. Ενας παίκτης μοντέρνος που μπορεί να αφήσει εποχή αλλά θα πρέπει να προσέξει και να δουλεύει ακόμα περισσότερο για να μη μείνει ταλέντο.
Ο δεύτερος ήταν ο Ζοάο Καρβάλιο. Μεστό παιχνίδι από τον Πορτογάλο που σιγά-σιγά βρίσκει τα πατήματα του και βγάζει την ποιότητα του μέσα στο γήπεδο. Παίκτης που μπορεί και να δημιουργήσει αλλά και να βοηθήσει ανασταλτικά.
Τρίτος ήταν ο Γκάρι Ροντρίγκες. Ο άσος από το Πράσινοι Ακρωτήρι είνα,μακράν του δεύτερου, ο κορυφαίος εξτρέμ. Αν ήθελα να τον χαρακτηρίσω με μία λέξη αυτή θα ήταν ..Σπιρτο. Σκόραρε,ήταν μέσα σε όλες τις επιθετικές καταστάσεις της ομάδας και η άμυνα του ΟΦΗ τον ένιωσε πολύ καλά. Για ακόμα μία φορά απέδειξε ότι όταν είναι υγιής είναι ασταμάτητος. Το θέμα, όμως, είναι οι τραυματισμοί. Και αυτοί τον κρατάνε πίσω και έχουν δημιουργήσει προβλήματα αγωνιστικά στην ομάδα και στα Ελληνικά αλλά και τα Ευρωπαϊκά παιχνίδια, όπως με την Αταλάντα που δεν έπαιξε έχοντας υποστεί θλάση στο παιχνίδι με τον Ιωνικό
