Δεν θέλει μόνο ποιότητα που ο Λόπες την έχει ,θέλει και καρδιά και ψυχή και δύναμη και και και …Σήμερα ο Ρόνι όχι μόνο με τη γκολάρα που έβαλε αλλά και με την εν γένει εμφάνιση του στα 26 λεπτά που έπαιξε κατέθεσε τα ….πάντα του πάνω στο τραπέζι.
Από το παιχνίδι με τον Παναιτωλικό ,όπου ο Πορτογάλος είχε δύο ασίστ και η ομάδα προκρίθηκε, αναρωτιόμουν γιατί ο Μαρτίνς δεν έβαζε μέσα τον Λόπες. Και γιατί ,ας πούμε ,έπαιζε ο Ονιεκουρου. Η γενικά γιατί δεν ήταν στις επιλογές του.
Ο Λόπες δεν είναι κάποιος τυχαίος παίκτης. Σίγουρα όταν ήρθε στον Ολυμπιακό δεν ήταν αυτός που έπρεπε ,όντας αρκετά παχύς, αλλά με τη δουλειά που έκανε με τους ανθρώπους της ομάδας βρήκε τον εαυτό του. Έπαιξε παιχνίδια ,σκόραρε,έδωσε ασίστ και αξαφνα χάθηκε για να επανέλθει με Παναιτωλικό και λίγο με Αταλάντα.
Έκτοτε…τίποτα Τον ξαναείδαμε στο φιλικό με τη Σαχταρ όπου ήταν πολύ καλός και ο πιο φιλότιμος από τους παίκτες που δεν έπαιρναν ευκαιρία.
Μετά ξαναμανά εκτός..Όλο αυτό τον καιρό ο παίκτης τουλάχιστον προς τα έξω δεν έβγαλε κάποια δυσαρέσκεια. Δούλευε και περίμενε το τέλος της σεζόν. Μέχρι που ήρθε το σήμερα. Θα μπορούσε να ήταν αδιάφορος. Θα μπορούσε να μην ασχοληθεί. Όμως και μάρκαρε και δημιούργησε και έκανε και δύο σουτάρες σκοράροντας ένα υπέροχο γκολ
Για αυτό από σήμερα θα μου επιτρέψετε να γουστάρω λίγο παραπάνω από σήμερα τον Ροναρο
