Eχω ξαναγράψει ότι το απλό είναι και το πιο δύσκολο στη ζωή μας . Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για ποδόσφαιρο η για τον αθλητισμό εν γένει. Στο σημερινό παιχνίδι του Ολυμπιακού με τον ΠΑΣ αυτό αποδείχτηκε απόλυτα περίτρανα.
Καταρχήν θα πρέπει να πούμε ένα μεγάλο μπράβο στα παιδιά του Ολυμπιακού που έβγαλαν σοβαρότητα-πάθος και τεράστια προσωπικότητα. Και αυτό έχει να κάνει και με τον Πέδρο Μαρτίνς που είχε βγάλει μαλλιά η γλώσσα του για την προσοχή που έπρεπε να δείξουν οι παίκτες του αλλά βέβαια και για τα ίδια τα εργαλεία του προπονητή που άκουσαν τον προπονητή τους και έβγαλαν όλη τη σοβαρότητα και ποιότητα που έχουν στέλνοντας την ομάδα στον τελικό.
Πάμε τώρα, όμως, να μιλήσουμε για απλότητα. Μία απλότητα που την έβγαλε σε όλη του την μεγαλοπρέπεια αυτός ο μεγάλος ,αυτός ο σπουδαίος παίκτης. Ο Γιουσέφ Ελ Αραμπί . Στα 33 προς 34 διδάσκει πως παίζεται η θέση του σέντερ φορ αλλά ταυτόχρονα επιδεικνύει και τον αμέριστο σεβασμό στους συμπαίκτες του. Οταν η μπάλα θα του έρθει, για κάποιους που είναι δύσκολο να στείλουν τη μπάλα στο πλεκτό για άλλους, για τον συγκεκριμένο είναι μία μέρα ακόμα στη δουλειά. Απλά και όμορφα.
Ο Γιουσέφ ,όμως, δείχνει και μαθήματα σεβασμού στους συμπαίκτες του. Είναι από τους λίγους φορ που δεν θα βάλει τον εαυτό του πάνω απο την ομάδα. Οταν χρειαστεί και θα δει ότι ο συμπαίκτης του είναι σε καλύτερη θέση θα του δώσει τη μπάλα . Θα μοιράσει παιχνίδι, θα τρέξει στην άμυνα.
Από την άλλη βλέπω τον Μπρούμα. Καλός παίκτης. Υδραυλικός. Ισως και σημαντικός στο κομμάτι πρόκριση. Στα ντέρμπι με ΑΕΚ και Παναθηναϊκό ,κομβικός. Αλλά όταν χάνεις τρεις ευκαιρίες σε τρία λεπτά και αντί να τελειώσεις τη φάση με ασίστ για να μπούν και άλλα γκολ ,ξεχνάς ότι πέρα πως παίζουν και άλλοι παίκτες δίπλα σου με 4-1 σκορ τελειώνεις την πρόκριση στο 68 τοτε σίγουρα αυτό είναι ένα πρόβλημα. Οταν παίζονται στόχοι όπως το νταμπλ, αν σκέφτεσαι μόνο τον εαυτό σου και όχι την ομάδα προκαλείς προβληματισμό. Και βέβαια ένα παίκτη τέτοιου τύπου , που παίζει δανεικός, δεν τον κάνουν μάγκα μόνο τα γκολ. Τον κάνουν και οι ασίστ. Και αν ο Μπρούμα σε δύο περιπτώσεις είχε δώσει την πάσα είτε στον Ελ Αραμπί ,είτε στον Μασούρα ο δείκτης του σκορ θα ήταν ακόμα μεγαλύτερος.
Και κάπου εδώ, πέρα απο την απλότητα, μπαίνω στο κομμάτι “στρατιώτης”. Γιώργος Μασούρας. Δεν με νοιάζει αν έχασε ένα γκολ στο 4-1. Ο τύπος έτρεξε χιλιόμετρα πάνω κάτω. Γύρισε πίσω, έδωσε μάχες μπροστά, πάλεψε, τα έδωσε ολα. Πως να μην εκτιμάς τέτοιο παίκτη;
