Πληγωμένος. Απογοητευμένος . Και βεβαίως αδικημένος μπορεί να αισθάνεται ο Ολυμπιακός μετά το ματς με τον Ατρόμητο.
Πληγωμένος γιατί έχασε μία μεγάλη ευκαιρία να είναι δεύτερος πίσω απο τον ΠΑΟΚ και να περιμένει την επίσης πληγωμένη και ταρακουνημένη ΑΕΚ στο Καραϊσκάκη.
Απογοητευμένος γιατί σε αυτό το ματς απο επιλογή(ποιός Φωστήρας το σκέφτηκε) ο Φορτούνης δεν έπαιζε ελέω καρτών λες και το ματς ήταν εύκολο και δεν υπήρχε άλλο ματς να εκτίσει,ενώ έχασε και τον Μπιελ με ίωση αλλά και τον Μαντί που τράβαγε το δικό του δράμα στη Γουινέα. Τρίτον δικαιότατα αισθάνεται αδικημένος γιατί σε δύο απο τις τρεις περιπτώσεις πέναλτι ο Ζαμπαλάς και ο Varistas Παπαδόπουλος δεν έκαναν σωστά τη δουλειά τους.
Βέβαια ο Ολυμπιακός και ο Καρβαλιάλ θα πρέπει να κάνουν και αυτοκριτική. Διότι ο Πορτογάλος που ακόμα μαθαίνει την ομάδα ,θα έπρεπε να έχει ήδη καταλάβει ότι ο Ελ Κααμπί ΔΕΝ μπορεί να γίνει Ελ Αραμπί. Μπορεί να πιέσει ψηλά, να σκοράρει με κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο αλλά να δημιουργήσει σαν τον συμπατριώτη του δεν γίνεται. Δεν έχει την ποιότητα αυτή.
Ακόμα δεν κατάλαβα γιατί δεν χώραγε ο Αλεξανδρόπουλος στο ματς ακόμα και σαν αλλαγή . Και από τη στιγμή που βλέπουμε ότι ο Ολυμπιακός είναι μονόπατος ,απο δεξιά με τον Ροντινέι, ο Καρβάλιο θα μπορούσε να παίξει σαν δεκάρι και ο Αλεξανδρόπουλος να σταθεί δίπλα στον Εσε. Ακόμα και η αλλαγή του Μπρνιτς είναι σαν να παραδέχεται ο Καρβαλιάλ ότι έκανε λάθος που τον ξεκίνησε. Και αυτό διαλύει ακόμα περισσότερο την ψυχολογία ενός παίκτη που πας να τον κερδίσεις. Μέσα σε όλα είχαμε τον απογοητευτικό Ποντένσε, ο οποίος αν εξαιρέσουμε το πέναλτι που του κάνει ο Τζαβέλλας ,τα δύο του τελειώματα ήταν όχι απλά απογοητευτικά αλλά ούτε τοπικού.
Η διακοπή δίνει στον Ολυμπιακό χρόνο ,αλλά πλέον θέλει και πλάνο. Πλάνο μεταγραφών ,με σωστές κινήσεις που θα επιφέρουν στην ομάδα την απαραίτητη δυναμική της. Τουτέστιν. Δύο στόπερ -ενα αμυντικό χαφ και ένα φορ..Ισως και ακραίο επιθετικό.
