Aς ξεκινήσουμε από το προφανές. Ομάδα που παρατεταμένα δέχεται γκολ σε Ευρωπαικά ματς στο 90 και έχει γίνει πιο προβλέψιμη απο οτιδήποτε άλλο στο αποτελέσμα της δεν μπορεί να πάει μακριά .Και αυτό είναι μία πικρή αλήθεια.
Με λίγα λόγια, σε όλα της τα ευρωπαικά ματς, η ομάδα ,πολύ απλά, προκκαλεί την τύχη της και όπως λεει και το τραγούδι όταν παίζεις με τη φλόγα θα καείς. Το στραβό φάνηκε απο την απουσία του Ινμπέομ. Νωρίτερα ήταν το θέμα με τον Εμβιλά. Δηλαδή τα 2/3 της μεσαίας γραμμής εκτός. Και ο Κορμπεράν αναγκάζεται να βάλει τον “καμένο” Μπουχαλάκη μαζί με τον Κούντε και η ομάδα είναι πιο αργή και απο τον επιτάφιο. Ο Κομπουαρέ έχει κάνει υπερφόρτωση πάνω στον Ολεγκ που τρέχει -τρέχει αλλά είναι και αυτός σε κακά χάλια,ενώ και δεξιά, ο Μπιελ δεν μπορούσε να βοηθήσει ανασταλτικά τον Αβιλα. Και κυρίως στο πρώτο μέρος. Στο β με τις γραμμές κοιντά η ομάδα έβγαλε βελτίωση αλλά μέχρι το 70+ . Μετά …Πίσω και έλα Ναντ να βάλεις γκολ με όποιο τρόπο επιλέξεις.
Μεσα σε όλα έβαλε τον Αμπουμπακάρ που ήταν πιο χάλια απο ότι τον περίμενα και λίγα λεπτά έβαλε και τον Ελ Αραμπί που είναι φανερό ότι δεν έχει ψυχολογία. Killer o Γιουσέφ αλλά όχι μάγος. Και βέβαια δεν βγάζεις ΠΟΤΕ τον Μπιέλ που είναι ο μόνος στη μεσαία γραμμή που μπορεί να βγάλει μία κάθετη .
Είπαμε ότι ο Ισπανός είναι γκαντέμης γιατί πρέπει να φτιάξει με καινούργια ομάδα με τους μισούς παίκτες να έχουν πάθει θλάση και τους άλλους μισούς να κινδυνεύουν ελέω ελλιπούς προετοιμασίας. Και επειδή η κούραση είναι φανερή ο Ολυμπιακός κάθεται πίσω και απλά περιμένει την μοίρα του. Προσωπικά, δεν περιμένω πολλά απο τον Ολυμπιακό φέτος στην Ευρωπη αλλά καλές στιγμές που σε συνδυασμό με την τύχη δεν ξέρω τι μπορεί να του φέρουν. Μακάρι να βγάλει αντίδραση, αλλά η αλήθεια είναι ότι με τέτοια φυσική κατάσταση που έχει η ομάδα τι να σου κάνουν ο Μαρσέλο, ο Μπιελ , ο Ελ Αραμπί και ο Κορμπεράν.
