ΒΟΛΕΪΕΡΑΣΙΤΕΧΝΗΣΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΠΟΛΟΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

Όταν οι μεγάλοι δάκρυσαν για τον Ολυμπιακό (photo & vid)

Τα συναισθήματα που μπορεί να χαρίσει ο Ολυμπιακός είναι μοναδικά. Είναι συγκλονιστικά. Μία μόνο στιγμή δόξας, μία μόνο στιγμή ερυθρόλευκη είναι ικανή να λυγίσει ακόμα και ατσάλι.

Και δεν μιλάμε μόνο για τους φιλάθλους, που όλοι μας έχουμε δακρύσει στο πρώτο πρωτάθλημα του 1997 μετά από μία “ξηρασία” δέκα ολάκερων χρόνων, που όλοι μας δακρύσαμε στην Ρώμη το 1997, όλοι κλάψαμε το 2012 στην Πόλη και ούτω καθεξής… Δεν είναι ντροπή. Είναι ανθρώπινο άμα κουβαλάς μέσα σου αυτήν την πανέμορφη και διαχρονική ερυθρόλευκη “τρέλα”.

Δεν είναι όμως μόνο οι φίλαθλοι που “λύγισαν” και δάκρυσαν για τον δαφνοστεφανωμένο, αλλά είναι και άνθρωποι που τον υπηρέτησαν, που τον υπηρετούν και που πάντα θα βρίσκονται στο πλευρό του.

Είδαμε προχθές την Αλεξάνδρα Ασημάκη, μετά το τέλος του αγώνα κόντρα στην Πάντοβα να πανηγυρίζει μη μπορώντας να συγκρατήσει τα δάκρυά της για την πολύ μεγάλη, την ανυπέρβλητη πρόκριση σε ένα ακόμη Final Four του LEN Euroleague. Μία πραγματικά συγκλονιστική στιγμή, η οποία όμως, δεν είναι η μοναδική στην χρυσή Ιστορία του Ολυμπιακού.

Όλοι θα θυμόμαστε μία ομιλία του Σωκράτη Κόκκαλη το 2002 στο πλαίσιο μίας εκδήλωσης για την εγγραφή μελών. Ο εμβληματικός Πρόεδρος του Ολυμπιακού δεν μπόρεσε να συγκρατήσει τα δάκρυά του στην χαρακτηριστική φράση “όσο ζω, θα παραμείνω στον Ολυμπιακό”…

Αμέσως μετά τον Σωκράτη Κόκκαλη, ο Ολυμπιακός πέρασε στα χέρια του Βαγγέλη Μαρινάκη. Ο νυν Πρόεδρος του Ολυμπιακού, αρκετές φορές έχει εμφανιστεί συγκινημένος στις κάμερες ειδικά στην πρώτη φιέστα του 2011, οπότε και με δάκρυα στα μάτια υποσχέθηκε άλλα 20 πρωταθλήματα!

Επίσης κανείς δεν μπορεί να λησμονήσει την ημέρα που ανέλαβε Πρόεδρος την συγκινησιακή του φόρτιση σε πολλά σημεία της συνέντευξης Τύπου, όταν μάλιστα μιλούσε για την μεγάλη ευθύνη του να αναλαμβάνεις τον Θρύλο και όταν αναπολούσε τις πρώτες του στιγμές δίπλα στην ομάδα στα τέλη της δεκαετίας του 70 και αρχές του 80. Μάλιστα είχε ζήτησει συγνώμη από τους εκπροσώπους για την συγκίνησή του. Ανθρώπινο ήταν όμως!

Δεν είναι όμως μόνον οι Πρόεδροι που έχουν δακρύσει για τον Ολυμπιακό, αλλά και αθλητές. Αθλητές που φαινομενικά δεν μπορούν να “λυγίσουν” με τίποτα. Πραγματικοί πρωταθλητές. Δεν “λύγισαν” μπροστά σε καμία ομάδα, παρά μόνον στην δική τους. Ναι. Έμειναν όρθιοι έχοντας αντιπάλους μεγαθήρια, αλλά δάκρυσαν μπροστά στον Ολυμπιακό.

Τους θυμάστε;

Στην φιέστα του 2005, ο Ζιοβάνι λίγο πριν αποχωρήσει από τον Ολυμπιακό αφήνοντάς μας με την νοσταλγία πρόλαβε να πει δύο λόγια στα ελληνικά στον κόσμο που τον έκανε να αγαπήσει τόσο πολύ τον Θρύλο. Με δάκρυα στα μάτια κατάφερε να πει “ευχαριστώ όλους, ο Θεός μαζί σας και σας αγαπώ πολύ”, μέσα σε μία πραγματική αποθέωση που άρμοζε σε έναν μεγάλο Μάγο που φόρεσε τα ερυθρόλευκα.

Το σουτ του σταμάτησε τα πάντα… Τον χρόνο, τα ρολόγια, τις αναμνήσεις, το μυαλό, τις καρδιές, τα πάντα… Και μπρος από τα μάτια μας και τα μάτια του πέρασαν τα πολύ δύσκολα μπασκετικά χρόνια αλλά και οι μεγάλες στιγμές που θα ξανάρχονταν, όπως το 1997 στην Ρώμη… Και μετά τα δέκατα του δευτερολέπτου που κράτησαν όσο ένας αιώνας, η απέναντι όχθη. Του Θριάμβου, του πρωταθλητισμού, της Αναγέννησης!

Ο Ολυμπιακός πρωταθλητής Ευρώπης μετά από 15 χρόνια! Η Κωνσταντινούπολη βάφτηκε ερυθρόλευκη, το Ευρωπαϊκό ξανάπιασε λιμάνι. Πως λοιπόν να μην “λυγίσει” ο Πρίντεζης… Τα μάτια του εξάλλου εκείνη τη στιγμή, εξέφραζαν τα περίπου 11 εκατομμύρια Ολυμπιακούς σε όλο τον κόσμο

Ο Μεγάλος Τζόλε… Ο Αρχηγός του Θρύλου που πέρασε μια ολόκληρη καριέρα στον Πειραιά και το μεγάλο Λιμάνι. Πως να μην “λύγιζε” στην τελευταία του φιέστα το 2009…

Από το 1996… έπαιρνε! Και έπαιρνε… και έπαιρνε… μέχρι που έφτασε να κατακτήσει 12 πρωταθλήματα σε 13 χρόνια παρουσίας του με την ερυθρόλευκη. 1997, 1998, 1999, 2000, 2001, 2002, 2003, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009. Ντάμπλ το 1999, το 2005, το 2006, το 2008 και το 2009.

Η λαμπρή αυτή καριέρα έφτασε στο τέλος της το 2009 αφού το πλήρωμα του χρόνου ήρθε για τον μεγάλο Τζόλε όταν αποφάσισε να κρεμάσει τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια.

Μετά από τέτοιες αναμνήσεις, πως γίνεται να μην συγκινηθείς…

Πριν είπαμε για τον Γιώργο Πρίντεζη. Άλλος ένας Γιώργος έχει την… τιμητική του σε αυτό εδώ το αφιέρωμα, μαζί με έναν ακόμη άνθρωπο που ουσιαστικά δεν έφυγε ποτέ από τον Ολυμπιακό, και λέγεται Μίλαν…

Το 1997 στην Ρώμη πολλά μάτια δάκρυσαν, αλλά κανείς δεν ξεχνάει εκείνα του Σιγάλα και του Τόμιτς! Tων παικτών που έζησαν την… αμαρτία του Τελ Αβίβ που ο Ολυμπιακός για χιλιοστά δεν κατέκτησε την πρώτη του Ευρωλίγκα, την αδικία της Σαραγόσα όταν έπεσε πάνω στην μεγάλη Ρεάλ Μαδρίτης αλλά και το έπος της Ρώμης. Ποιος το ξεχνάει; Ποιος δεν δακρύζει στην ανάμνηση του;

Κανείς δεν θα τον ξεχάσει ποτέ… Στρατιώτης, πιστός και φιλότιμος του Ολυμπιακού ο Νταβίδ Φουστέρ που αγάπησε και αγαπήθηκε όσο λίγοι σε αυτή την ομάδα. Πάντα έκανε το καλύτερο για την ομάδα δίνοντας και την ψυχή του ακόμα, βάζοντας πολλές φορές σε κίνδυνο την σωματική του ακεραιότητα. Γιατί έτσι ήταν ο Φουστερ.

Στην φιέστα του 2015, ένα χρόνο πριν αποχωρήσει είχε δηλώσει με δάκρυα στα μάτια πως όταν φύγει ο Ολυμπιακός θα έχει κερδίσει έναν φίλαθλο. Τον Νταβίδ. Τον δικό μας Νταβίδ…

Τέλος, στην μεγάλη λίστα των παικτών που έχουν δακρύσει για την ομάδα μας, θα βάλουμε με τον Αντώνη Τσακιρόπουλο. Έναν βολεϊμπολίστα που από το 1995 μέχρι το 2007 τίμησε την ερυθρόλευκη κατακτώντας μάλιστα και τα δύο ευρωπαϊκά Κύπελλα της ομάδας το 1996 και το 2005! Στον γύρο του θριάμβου στο ΣΕΦ κατά την διάρκεια της αποθέωσης για τον δεύτερο τίτλο, το Top Teams Cup όπως λεγόταν τη περίοδο εκείνη, ο Αντώνης δεν μπόρεσε να συγκρατήσει τα δάκρυά του όταν γνώριζε την αποθέωση από τον κόσμο.

Πριν το τέλος όμως, αξίζει να παραθέσουμε ένα βίντεο. Ένα σπουδαίο βίντεο που κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει και έρχεται από αγώνα Βετεράνων του Ολυμπιακού απέναντι στους αντίστοιχους του Φωστήρα.

Όταν ο Θανάσης Μπέμπης, δακρυσμένος, γονάτισε μπροστά στην σημαία του Ολυμπιακού και την ασπάστηκε…

Δεν υπάρχουν άλλα σχόλια για αυτό και παραθέτουμε το βίντεο όπως είναι.

Μετά από αυτό, τί άλλο μπορεί τάχα να πει κανείς για τα συναισθήματα που χαρίζει αυτή η ομάδα…

 

Σχετικά Άρθρα

Back to top button