Τώρα που δυστυχώς και μαθηματικά ο Ολυμπιακός εξάντλησε τις πιθανότητες που είχε για την 8αδα ήρθε η ώρα να δούμε κάποια πράγματα, όχι ως “ειδικοί” μακριά από εμάς αυτά, αλλά ως απλοί παρατηρητές και με βάση τη λογική.
Η πρώτη λέξη που μου έρχεται στο μυαλό είναι η “ανασυγκρότηση” . Θα το θυμάμαι πάντα αυτό που είπε ο Βαγγέλης Μαρινάκης στους παίκτες πριν τρία χρόνια στους παίκτες του Ολυμπιακού λίγο πρίν έρθει ο Μαρτίνς και πριν ξεκινήσει το χτίσιμο μίας νέας “ερυθρόλευκης” ποδοσφαιρικής αυτοκρατορίας που παράλληλα αποτελεί διαφήμιση για την Ελλάδα στην Ευρώπη.
Ο Μπασκετικός Ολυμπιακός πρέπει να βρεί τον επόμενο μεγάλο ηγέτη ,μετά τον Σπανούλη, να του δώσει τα κλειδιά και μαζί με ένα δυνατό σύνολο να ξανακερδίσει αυτό τον εαυτό του “αρνούμαι να χάσω” που τον έκανε σύμβολο όχι μόνο στα εντός των αγωνιστικών χώρων παιχνίδια ,αλλά έγινε και μία στάση ζωής.
Σλούκας,Πρίντεζης, Παπανικολάου,Νικολαϊδης, Βεζένκοφ, Λαρεντζάκης ,Μαρτιν,Ζαν Σάρλ,Μακ Κισικ και ίσως Χαραλαμπόπουλος, με ερωτηματικό ο Κουφός πρέπει να μείνουν και να πλαισιωθούν απο τρείς -τεσσερις παίκτες προσωπικότητες.
Περα απο όλα αυτά ο Γιώργος Μπαρτζώκας πρέπει να κάνει τη δική του αυτοκριτική για αυτά τα πεπραγμένα που έβγαλε η ομάδα φέτος με αρκετές παθογένειες. Που είναι αλήθεια πως σε κάποια ματς έχασε σε λεπτομέρειες. Ελαφρυντικό, ίσως, και αφορά σε όλες τις ομάδες, να είναι πως η χρονιά είναι περίεργη. Τι να πει και η Μακάμπι αλλά και η Χίμκι βέβαια.
Ωστόσο ,αυτές οι ομάδες δεν μας νοιάζουν. Διότι εμείς θέλουμε να βλέπουμε τον Ολυμπιακό να παλεύει και να κερδίζει όλα τα παιχνίδια και όταν χάνει να γίνεται με ψηλά το κεφάλι. Οχι να γίνεται βορά στις ορέξεις του κάθε αντιπάλου του.
