Tα χουμε πει και ξαναπει. Κάθε αρχή και δύσκολη. Και ειδικά όταν κάνεις ΕΠΙΒΕΒΛΗΜΕΝΕΣ αλλαγές και το μυαλό σου ταξιδεύει στα ντόρτια της Κρανοντάρ είναι λογικό να κινδυνεύσεις να την πατήσεις.
Ο Ολυμπιακός μπήκε δυνατά στο ματς και ευτύχησε να προηγηθεί νωρίς. Δεν είχε όμως το κομμάτι της ομοιογένειας μαζί του καθώς ειδικά απο τη μέση και μπροστά, οι τέσσερις από τους πέντε δεν είχαν παίξει σε επίσημο ματς.
Ο Ποντένσε οφείλει να γίνει πιο κυνικός ,θα πρέπει να μάθει να παίζει στον χώρο και να είναι πιο απλός αν θέλει να κάνει την καριέρα που μπορεί. Ο Σουντανί είναι εξαιρετικός παίκτης, που όμως είχε να παίξει 10 μήνες, ο Ραντζέλοβιτς ήταν και πάλι πολύ καλός, αλλά όχι τόσο εντυπωσιακός ωστόσο κέρδισε τη φάση του πέναλτι.
Ο Ελ Αραμπί για να κάνει το παιχνίδι που τον ξέρουμε και τον έχουμε δει θ,παίκτες όπως ο Βαλμπουενά που θα ανοίξουν το παιχνίδι και θα δημιουργήσουν τις κατάλληλες προυποθέσεις για να γίνει πιο εύκολη η ζωή του Μαροκινού. Εκανε γκολ από πέναλτι ,γύριζε πίσω για να πάρει μπαλα αφού δεν έφτανε εύκολα και σωστα σε αυτόν και μάλλον δεν είναι τυχαίο ότι απο το 66 που μπήκε ο Βαλμπουενά έκανε δύο φάσεις.
Πρώτα με το οριζόντιο δοκάρι και εν συνεχεία με το τετ α τετ στο 90 αλλα μπλόκαρε ο Γιαννακόπουλος. Οταν ο Ελ Αραμπί προσαρμοστεί αλλά και η ομάδα τον παίζει σωστά τότε θα γράψει ιστορία.
Οσο για τις αλλαγές έπρεπε να γίνουν. Οσοι κράζουν τον Μαρτίνς ας ασχοληθούν με πλέξιμο.
Παμε και στο πέναλτι. Αρχισαν οι απέναντι για το Var. Ο Ελ Αραμπί τραβάει τον Μπαράλες, αλλά πόσο δυνατά για να ρίξει κάτω τον μεγαλόσωμο Αργεντίνο. Ο Αργεντίνος αρχίζει να λυγίζει τα πόδια αν δείτε τη φάση και πέφτει κάτω. Ο Κουμπαράκης είδε VAR και δεν έδωσε τίποτα. Είναι στην κρίση του διαιτητή .Τι να κάνουμε…
