Ηταν μία ήττα που σαφέστατα θα πρέπει να αποτελέσει μάθημα για τον Ολυμπιακό. Μία τσάμπα ήττα που ήρθε όχι από μία καλύτερη ομάδα, αλλά σαφέστατα ένα αντίπαλο ο οποίος έπαιξε έξυπνα και μπλόκαρε τον αντίπαλο του.
Ο Μπέντο ξεκίνησε με 4-4-2 και τους Καρντόζο -Ιντέγε μπροστά, αλλά δεν φρόντισε να “βοηθήσει” τους επιθετικούς του για να κάνουν ζημιά στην αντίπαλη άμυνα. Περιμένοντας από το Ντα Κόστα ,εκ της άμυνας ή τον Καμπιάσο να κάνει παιχνίδι η ομάδα “κόπηκε” στη μέσα.. Χωρίς φαντασία, χωρίς κανονικό οργανωτή, η ομάδα “έχασε” ,όπως και με τον Ηρακλή ένα ολόκληρο ημίχρονο.
Από κει και πέρα, στην επανάληψη και πάλι, ο Μπέντο καταρχήν άργησε να κάνει τις αλλαγές και όταν το έκανε βάζοντας Φορτούνη και Πασιέντσα, βγάζοντας Καρντόζο και Τσιμίκα, βάζοντας αριστερό μπακ τον Σεμπά και βάζοντας τον Φορτούνη στα άκρα αριστερά ,συνέχισε να μπερδεύει την ομάδα με αποτέλεσμα να μην μπορεί να βγει ούτε μία φάση που να ανησυχήσει τον Ξενοδόχοφ που σίγουρα περίμενε περισσότερη πίεση. Ο Πορτογάλος έμοιαζε χαμένος, ο Φορτούνης προσπαθούσε, αλλά ήταν φανερό ότι η ομάδα δεν περπάταγε..Και όταν ο Μάρτινς μπήκε στο παιχνίδι ,αυτό έγινε αργά.
Σίγουρα ήταν η πρώτη ήττα, σίγουρα μετά από κάθε ματς βγαίνουν συμπεράσματα, αλλά κάποια στιγμή θα πρέπει να σταματήσουν τα πειράματα και πέρα από το όποιο rotation, η ομάδα να βγαίνει ορθολογικά στο γήπεδο και όχι αραί μπουραί.
