Παράξενη ημέρα η σημερινή. Σαν να πάγωσε ο χρόνος όταν διάβασα στην Clarin την είδηση του θανάτου του ΤΕΡΑΣΤΙΟΥ Ντιέγκο Μαραντόνα. Του ανθρώπου που ήταν το ίδιο το ποδόσφαιρο. Δεν ξέρω και δεν με νοιάζει τι έκανε στην προσωπική του ζωή ,θα τον ευχαριστώ για πάντα, όμως για όσες συγκινήσεις μας προσέφερε. Γιατί, μας έκανε να πιστεύουμε ότι ακόμα και το ποδοσφαιρικά αδύνατο είναι πιθανό.
Να ξεχάσουμε τι; Τις μεγάλες στιγμές με τη Νάπολι; Που την πήρε απο το μηδέν και την έκανε υπερομάδα και έγινε ένα ολόκληρο σύμβολο μιας πόλης αλλά και μίας χώρας το 1990; Αλήθεια. Πόσοι αθλητές κατάφεραν αυτό που έκανε ο Ντιέγκο που στο Μουντιάλ της Ιταλίας έκανε τη μισή Ιταλία να είναι με την Αργεντινή εναντίον της”Σκουάντρα Ατζούρα”;
Ηταν πολύ απλά ο Θεός του ποδοσφαίρου! Που είχαμε την ευκαιρία να τον δούμε το 2006 με την “Ιερή Ερυθρόλευκη” στη φιέστα του 2006 να κάνει γκελάκια με τον Ριβάλντο και τον Καστίγιο και το γήπεδο να τον αποθεώνει!
Πάμε όμως στο ματς του Ολυμπιακού με τη Σίτι. Οι Αγγλοι δεν είχαν όρεξη για πλάκα. Δεν χαλάρωναν λεπτό και ήθελαν να τελειώσουν τη μπουγάδα απο νωρίς. Οσο και να θέλαμε όλοι να δούμε μία ομάδα που θα ρισκάρει και θα αγχώσει τον αντίπαλο αν γινόταν αυτό δεν ξέρω τι θα μπορούσε να συμβεί.
Στο πρώτο μέρος , ο Ολυμπιακός θα πρέπει να ανάψει μία λαμπάδα στον Σα που έκανε εμφάνιση ….μεταγραφής.Νικήθηκε στο 39 , με ένα γκολ που το τρανζίσιον δουλεύει εξαιρετικά αλλά έχει προηγηθεί φάουλ στο Ντρέγκερ απο το Γκιντογκάν που έδωσε μία βρώμικη αγκωνιά Και οκ. Ο Μάσα δεν το είδε. Το VAR που ήταν; Ο Μαρτίνς περίμενε πότε η Σιτι θα χαλαρώσει την πίεση και θα μπορέσει η ομάδα να βγει μπροστά. Και αυτό έγινε μετά το 88, όπου μία ο Φορτούνης και μετά ο Σισέ έχασαν ευκαιρίες.
Για να μην πάμε σε άλλες λεπτομέρειες ένα από τα κέρδη του Ολυμπιακού ήταν ο Βρουσάι. Ο νεαρός έδειξε εξαιρετικό πρόσωπο αν και δεν αγωνίστηκε στη θέση του, αλλά πάλεψε- αγωνίστηκε και προσωπικά πιστεύω ότι το μέλλον του ανήκει.
