Έζησε 9 χρόνια στον Πειραιά χωρίς πρωτάθλημα. Είχε πάνω του την “ρετσινιά” του αποτυχημένου, η οποία “κόλλησε” αργότερα σε σπουδαίους συμπαίκτες του όπως ο Καραπιάλης, ο Αλεξανδρής. Kι όμως, όλα αυτά θα άλλαζαν για τον μεγάλο αρχηγό του Ολυμπιακού, Κυριάκο Καραταϊδη.
Μέσα στα δύσκολα “πέτρινα” χρόνια, πάλεψε, προσπάθησε, δεν “λύγισε” έμαθε, θέριεψε, κατέκτησε, πέρασε στην ιστορία. Ο ακανθώδης δρόμος, εξάλλου, είναι πάρα πολύ δύσκολος για να τον ξεπεράσεις και να φτάσεις στον δρόμο των επιτυχιών. Και ο δικός μας “Κούλης” έμαθε. Πήρε μαθήματα ζωής του πως να στέκεσαι στα πόδια σου, πως να συνεχίζεις όταν όλα είναι εναντίον σου, πως να πιστεύεις στον εαυτό σου, πως να φτάνεις στον πρωταθλητισμό.
Πως φτάνεις ως εκεί; Απλά το νιώθεις ότι έφτασες. Έτσι το ένιωσε το 1997 και ο Κούλης όταν στο 0-2 του Καραπιάλη στο ΟΑΚΑ με αντίπαλο τον Παναθηναϊκό είχε πάρει τόσο σφιχτά αγκαλιά τον Ελευθερόπουλο, γνωρίζοντας πολύ καλά πως το πρωτάθλημα είχε τελειώσει και πως τα πέτρινα χρόνια τελείωσαν.
Ήξερε πως έφτασε στην κορυφή βάζοντας το λιθαράκι του. Και ήξερε πως αυτό το αναγνώρισαν άπαντες όταν στην φιέστα με τον Αθηναϊκό του 2001 οι παίκτες τον σηκωσαν στα χέρια στην τελευταία του συμμετοχή πριν κρεμάσει τα παπούτσια του και ο κόσμος σήκωσε… ένα ΟΑΚΑ στο πόδι για τον Κυριάκο μόνο!
Υπάρχει καλύτερος άνθρωπος λοιπόν από αυτόν για να αναλάβει την διεύθυνση των τμημάτων υποδομής του Ολυμπιακού;
Σαφώς και δεν υπάρχει, με τον Ολυμπιακό να πραγματοποιεί εξαιρετική επιλογή τοποθετώντας τον Κούλη σε μία θέση που θα μπορεί να πει πάρα πολλά στους νεαρούς πιτσιρικάδες και να τους διδάξει ακόμη περισσότερα. Διότι το ποδόσφαιρο και ο πρωταθλητισμός δεν γίνονται από την μια στιγμή στην άλλη και σίγουρα για να φτάσει κανείς στο ψηλότερο σκαλί της επιτυχίας θα πρέπει να έχει και έναν άνθρωπο να του πει δυο σπουδαίες κουβέντες.
Και ο Κούλης μπορεί να τα πει απλά, λιτά, κατανοητά και Ολυμπιακά πάνω από όλα
