Ο Σολμπάκεν έρχεται. Οι εξελίξεις για Ντεσπότοφ και φορ …τρέχουν αλλά την ιστορία της πρόκρισης, τρίτης σερί στους ομίλους του Γιουρόπα ,την έγραψαν οι …παρόντες στο ρόστερ. Με αρχιτέκτονες τους Κορδόν και Μαρτίνεθ , ο Ολυμπιακός επέστρεψε στην ποδοσφαιρική κανονικότητα και συνήθως αυτό σημαίνει επιτυχία. Θέλω ,όμως, να σταθώ λίγο περισσότερο σε ένα παίκτη που θεωρώ ότι αδικήθηκε σε σχέση με άλλους παίκτες. Και μιλάω για τον Μάριο Βρουσάι.
Για τον Ρέτσο οφείλουμε να γράψουμε ακόμα περισσότερα αλλά ο Μάριος είναι μία περίπτωση ακόμα πιο ιδιαίτερη που οι προπονητές του και ειδικά ο Μαρτίνς δεν του φέρθηκαν σωστά.
Κάποιος άλλος θα είχε πάθει ποδοσφαιρικό….τσότσο με τις τόσες αλλαγές θέσεων που έχει παίξει. Αριστερό μπακ,δεξί μπακ ,δεξί εξτρέμ-αριστερό εξτρεμ ,φορ, κρυφός φορ. Μόνο στόπερ και τερματοφύλακας δεν έπαιξε. Κάποιες φορές ήταν άτυχος με τραυματισμούς ,κάποιες φορές ισως και να αδίκησε τον εαυτό του ,ο Βρουσάι, όμως, είναι εργαλείο απο τα λίγα.
Ενα παιδί που η καριέρα του πήγε να πάρει την τροπή που είχε η περίπτωση Τσιμίκα. Με τον οποίο “Τσίμι” έπαιξαν μαζί και στην Βίλεμ. Δυστυχώς ,όμως, ο Βρουσάι δεν πήρε το λιμιτ απ που θα του άρμοζε. Ισως κάποιες φορές να είναι λίγο επιπόλαιος στο τελείωμα σαν εξτρέμ αλλά όταν είσαι και παίκτης ψυχολογίας κάτι μπορεί να σου στραβώσει και να χάσεις αυτοπεποίθηση. Αυτό του λείπει.
Ο Μαρτίνεθ είναι ο πρώτος,μετά τον Μίτσελ που του δείχνει εμπιστοσύνη. Και πλέον μέσα σε τόσους εξτρέμ , ο Βρουσάι θα πρέπει να σκέφτεται ακόμα περισσότερο την προοπτική δεξιος μπακ που με τον τρόπου που παίζει ο Μαρτίνεθ του ταιριάζει.
Με υπομονή ,χαμηλά το κεφάλι και πιο ώριμος ίσως ήρθε η ώρα της δικαίωσης για τον Μάριο.
